अब भारतसँग शितयुद्धको तयारी गरौ ।

मित्ररास्ट्र भारतले समय समयमा यस्ता नेपाललाई हेप्ने खालको अभिब्यक्ति दिदै आएको छ । भारतको हेपाहा प्रबितीले गर्दा नेपालमा आन्दोलन भई धेरै धनजनको क्षेती भएको बिगतका कुराहरू छन् । जसलाई ईतिहास भन्न पनि नमिल्ने घटनाहरू छन् । कुनै बेला माधुरी दिक्षितले नेपाल त आफनै देश जस्तो लाग्छ भन्यो भनेर , ऋतिश रोशनले खै के कुरा हो भन्दा , धर्मेन्द्रले नेपालीहरू भेडा जस्तो भनेर धर्मेन्द्रद्वारा अभिनित फिल्महरू नै नेपालमा चलाउन रोकिएको पनि थियो । यी कुराहरू  सामान्य ज्ञान पनि नभएका मान्छेहरूले दिएका अभिब्यक्तिहरू हुन । यसरी भारतले यस्ता अभिब्यक्ति दिने, हामि नेपालीहरू आबेगमा आएर नेपाल बन्द ,चक्काजाम ,हडताल गरेर आफ्नै देशको सार्वजनिक सम्पत्तिको टोडफोडगर्ने , आन्दोलनमा नेपालीहरू मरेका पनि छन् । भारतले बुद्ध भारतमा जन्मेको भन्ने ,सगरमाथा भारतमा छ भन्ने जस्ता अभिब्यक्ती दिएर हामीलाई शितयुद्धगर्नलाई चुतौती दिएको जस्तो लाग्छ । हामी नेपालीहरू ले १९६५ देखि नै शितयुद्धको निति लिएको भए सायद नेपाल भारत भन्दा धेरै गुणा बिकास भैसकेको थियो होला । भारत र भारतीय जनताहरूको यस्ता नेपाललाई होच्याएर दिने अभिब्यक्ति हामी नेपालीहरूले शब्द र आन्दोलनले प्रतिबाद नगरि शितयुद्धबाट प्रतिबादगर्न जरुरी छ । नेपालको कुनै दल वा राजनैतिक शक्तिले भारतसँग नेपालले शितयुद्धको रणनितीलिएर अगुवाइगर्ने शक्ति निस्कियो भने भारतको यस्तो हेपाहा प्रबिती स्वत: अन्त्य भएर जाने छ । २१ औ सताब्ढीमा शितयुद्ध गर्न सकियो भने बिकास पनि तिब्र गतिमा जाने कुरामा दुइमत नहोला ।


राजनैतिक दलका नेताहरूले नेपाली जनताहरूलाई नांगो खुट्टाले सडकमा कुदाउनु भन्दा आफ्नो पार्टीको निति मार्फत भारतसँग शीतयुद्धको तयारीगर्न जरुरी छ नेपालको राजनितीमा भारतीय हस्तक्षेप स्वत: हेतेर जाने कुरामा दुइमत नहोला ।

नेटवर्क बिजिनेस

नेटवर्क बिजिनेस एउटा बदनाम भएको ब्यवसायको रुपमा लिन सकिन्छ । नेपालमा आएका जती पनि नेटवर्क बिजिनेस छन प्राय असफल भएका छन । यो ब्यवसाय नेपालमा सफल नहुनुको बिशेष कारण आफ्नो कुनै उत्पादन नहुनु हो । अर्को कुरा सदस्यता सुल्कको नाममा नेपालीहरुको दैनिक आय स्रोत भन्दा बढी सदस्यता सुल्क उठाउनु नै कमजोरी पक्ष हो । हुन त म कुनै पनि नेटवर्क ब्यवसायमा लागेको छैन । लाग्नेवाला पनि छुइन । तर नेटवर्क बिजिनेसबाट राम्रो कमाइ गरेका सफल ब्यबसायीहरु मैले धेरै देखेको छु । नेटवर्क ब्यवसायमा लाग्नेहरुले कुनै पनि दैनिक उपभोग्य बस्तुको उत्पादन र सामुहिक उपभोग गरेर सफल भएको उदाहरणहरु धेरै छन । कुनै पनि नेपाली नागरिकले बिदेशको नेटवर्क ब्यवसायहरु नेपालमा भित्राउने हो भने पहिला उनीहरुको सामान उत्पादन कम्पनी नेपालमा ल्याउन सक्नु पर्छ । नेपालको अवस्थामा भन्नु पर्दा सदस्यता सुल्क ५०० रुपैयाँ गरी सदस्यहरुले कम्पनीको उत्पादन खरिद गरेर मुनाफा लाई बाड्फाड गर्ने प्रणालीलाई निरन्तर दिन सकेमा नेटवर्क ब्यापारको राम्रो पक्ष पनि नभएको होइन । यस्लाई कृषि क्षेत्रमा सामुदायिक लगानी गरी उत्पादित बस्तुहरु सबै सदस्यले उपभोगगर्ने तरिकाले अगाडी बढाउन सकिएमा देसको बिकासमा पनि टेवा पुग्ने छ । सदस्यता सुल्क नै सदस्यहरुलाई कमिसन बाढ्ने र केही उपभोग्य बस्तु नहुने , उपभोग्य समानहरु बिदेशको उत्पादन हुने , सदस्यता सुल्क साधारण नेपालीको वार्षिक कमाइ हुने किसिमले गरियो भने त्यो सैली ठगीमात्र सिध हुने छ । अरु देसहरुमा आफ्नो कम्पनीबाट उत्पादित बस्तुहरुको ग्राहक सुरक्षित बनाइराख्नको लागि राज्यले कानुनी मान्यता दिएको पाईन्छ । जस्तै ईन्डियाको एमवे नेटवर्क अमेरिकाबाट सुरुवात भएको देखिन्छ । एमवेको आफ्नो उत्पादन मात्र पनि १००० भन्दा बढी सामानहरु छन । सदस्यता सुल्क निसुल्क गरिएको छ । जहाँ जापानिजहरु, चाइनिजहरु हजारौ सदस्यहरु छन । ईन्डियामा बिदेशी पनि सदस्य बनाउन पाउने तर २०० अमेरिकन डलर डिपोजित गरेर ईन्डियामा बैंक खाता खोल्नु पर्ने नियम बनाएको छ । सुरुमा ९५० ईण्डियन आईसी लिएर सदस्यता सुल्क लिएर सदस्यता सुल्क लिएर सदस्य बनाउथियो भने हाल एमवे ईन्डियाले सदस्यता सुल्क निसुल्क गरिएको छ । समय समयमा आफ्नो उत्पादनको बिज्ञापनगर्नको लागि आफ्ना सदस्यहरुलाई जम्मा गरी उत्पादित बस्तुको जानकारी र प्रभावकारीताको बारेमा छलफल गरिने समिनारमा सहभागी सुल्क न्युनतम सहभागीहुने सदस्यहरुसँग लिने गर्दो रहेछ । तर नेपालमा गुलियो प्रलोभन देखाउने , झुठको खेतीको रुपमा नेटवर्क ब्यापार मौलिदै गएको अवस्था छ र आफ्नो साझबिहानको खाना जोहो गर्न मुस्किल हुने सर्वसाधारणलाई प्रलोभन देखाइ ठगी ब्यापार भएको कुरामा दुइमत नहोला ।

जापानमा बस्ने साथिहरु साबधानी अपनाऔ ।

जापानमा बस्ने नेपाली साथिहरु सबै सकुसल नै होला भनि आसा गरेको छु । शुक्रबारको भुइचालो देखि जापानमा रहेका धेरै नेपालीहरु तितरबितर भएको महसुस भएको छ । शुक्रबारको ठुलो भुइचालो पछि क्षण क्षणमा आइरहेको कम्पनले सबैलाई झस्काइ रहेको छ । भुकम्पबिदहरुको अनुसार एकहप्ता देखि १५ दिन सम्म यो प्रक्रिया चलीरहने छ । ट्रेनहरु चलेको छैन । बस पनि खासै चलेको छैन । खान्तोउ एरियामा लोडसेदिङ हुँदैछ रे । कति ठाउँमा पानी पनि आएको छैन रे । सरकारीले सार्वजनिक स्कुल पार्कमा सिबिरको ब्यबस्था गरेको छ । त्यहा मलाइ झन सुरक्षित त लागेन । ठुलो भुइचालो आयो भने झन मान्छेले मान्छेलाई कुल्चिएर अकालमा ज्यान जना सक्छ । बाहिर हिंड्न उचित नहोला कुनैपनि बेलाको भुइचालोले गगनचुम्बी भबन ढाली दियो भने त्यसले किचिन सक्छ । माथिल्लो तल्लातिर बस्ने साथीहरुले केही दिनको लागि आफ्नो कोहि साथी जसको एक तलले घरमा कोठा छ त्यहा बास मागी सर्दा राम्रो हुन्छ । भुइचालो लामो भयो भने ओसीइरेमा छिर्दा सुरक्षित हुन्छ । अथवा ओफुरोमा पसेर माथि ढकनी लगाएर बस्नु होला । जापानको घर भुइचालोले नभत्किए पनि ग्यास चुहिएर आगो लाग्न सक्छ । होसियार हुनु होला । समुन्द्रबाट ५ किलो मिटर छेउ तिर बस्ने साथीहरु अन्यत्र साथीहरुको कोठामा जापान सरकारले ब्यबस्था गरेको सिबिरमा सरणमा जानु होला। आफु बस्ने ठाउँ सके सम्म एकान्त रोज्नु होला भिडभाडको ठाउँ र बच्चाहरु धेरै भएको ठाउँ नरोज्नु होला। केही बिपती आएको खण्डमा आफुले सकेको सहयोग गरिदिनु होला । प्राय होटेलहरुमा अहिले कोठाहरु पाउदैन । रेडियो टि.भी बाट खतरामुक्त भयो भने मात्र बाहिर निस्कनु होला । भुइचालो आउना साथ् पहिले ग्यास निभाएर दराज वा सौचालय खाट मुनी लुक्नु होला । अहिले जापानका प्राय मान्छेहरु स्कुल ,नगरपालिकाको कार्यालय , ब्यायम सेन्टरहरुमा बसेर आफ्नो सुरुक्षा गरिरहेका छन् । भगवानले चाडै भन्दा चाडै यो खतराबाट मुक्ती दिलाओस ।

जापानको अहिलेको संकटकालमा कसैलाई पनि संपर्क बिहिन नहोस् भनेर जापान देश भरीका सार्वजनिक फोनबाट निशुल्क फोनगर्न सकिने ब्यबस्था गरिएको छ ।

बिशेष गरि सोमबारको दिन मास्क लगाएर हिड्नु होला । बिषादी हावा आउछ भने अघि एफ.एम मा भन्दै थियो । मलाई लेख्न आउदैन ।

यो घर बिक्रीमा छ ।

जापानको सिकोकु प्रान्त अन्तर्गत इनावारी शहरको हाइवे संगै बाटोमा पर्ने घर बिक्रीमा छ । मुल्य २ करोड ९५ लाख जापानी येन मात्र । १२ आना जग्गा र घर समेत । किन्न इच्छुकहरुले संपर्क गर्नु होस् ।जापानमा आएर घर हेर्न चहिएको खण्डमा पनि हामी तयार छौ । कृपया किन्नेले मात्र संपर्क गर्नु होला । फोनमा 080-3096-7560 अनोज शाक्य E-mail: anojshakya@gmail.com

जफत की लुतपात ?

चिनियाँ नागरिकको दस लाख डलर जफत गर्न मुद्दा!
कान्तिपुर

काठमाडौं, फाल्गुन १४ - नेपाल बंगलादेश बैंक भैंसेपाटी शाखामा चिनियाँ नागरिक यु लिसिङ्गको नाममा जम्मा भएको दशलाख अमेरिकी डलर जफत गर्न समेत माग गर्दै राजश्व अनुसन्धान विभागले शुक्रवार विशेष अदालतमा मुद्दा दायर गरेको छ ।

उनको विरुद्ध दायर भएको अभियोगपत्रमा उक्त रकम के प्रयोजनको लागि आएको खुलाउन नसकेको साथै सम्पत्ति सुदिकरण गर्ने मनसायले बैकमा जम्मा भएको देखिएकोले प्रतिवादी यु लिसिङ्गलाई सम्पत्ति सुदिकरण ऐन, २०६४ को दफा ३, ४ (ख) र दफा २९ विपरित आर्य गरेको दावी छ ।

अभियोगपत्रमा उनलाई सोही ऐनको दफा ३० (१) क बमोजिम सजायँग दफा ३४ -ज्ञ) बमोजिम बैंकमा जम्मा भएको रम समेत माग गरेको छ ।

अभियोगपत्रमा अभियुक्त यु लिसिङ्ग फरार गरेको उल्लेख छ ।



प्रकाशित मिति: २०६७ फाल्गुन १४ १२:१७ कान्तिपुर

यो समाचार मैले नबुझेको होकी पत्रकार महोदय को लेखाइ नमीलेको होकी न त राजस्व बिभागले नै नबुझ्ने काम गरेको जे होस् मलाइ गजब लाग्यो । के बैंकमा पैसा राख्नु गैर कानुनी हो ?उक्त चाइनिज नेपालमा के को लागि आएको त्यो पैसा के को लागि ल्याएको भन्ने सुराकी गरेर नेपालमा गैर कानुन धन्दागर्नलाई ल्याएको भए जस्तो सुकै कानुनी कार्वाही गरे पनि मतलब छैन । यहाँ अभियोग १० लाख डलर जफत गर्ने मुद्धा भनेको छ । कतै बिदेशी लुत्ने बहना त होईन । यदि त्यी चाइनिज नेपालमा कुनै ब्यवसाय गर्न ल्याएको रकम हो भने वा कुनै निकायमा सहयोग गर्ने मनसाय ले ल्याएको भए के हुन्थियो ? एक त नेपाल सरकार बिदेशी लगानीलाई प्रेरित गर्न बिभिन्न प्रचार प्रसार गर्ने । नेपालमा डलर भन्नासाथ कति न लागुपदार्थलाई जस्तो सोच्ने गरीब मानसिकताले गर्दा नेपाली समाजको गलत सन्देस छिमेकी मुलुकमा पुग्ने छन् । नेपाल सरकारको सम्बन्धित निकायलाई एउटा कुरा जानकारी यो गराउछु की चाइनाको १३ अर्ब जनसंख्या मध्ये १ अर्ब जना भन्दा बढी त अरबपती नै छन् हाम्रो देशमा जनसंख्या साँढे २ करोड मात्र छ यसरी पनि बुझ्नु पर्ने होईन ? । नेपाल कै छबी बिग्रिने गरी प्रसाशनले सर्वसाधरणलाइ दु:ख दिने काम नगर्नु होला ।

देशको बिकासगर्न नागरिक र प्रसाशनका नेपालीहरुको सोचाइ र गरीब मानसिकता हट्न जरुरी छ ।
अनोज शाक्य

जापानमा औध्योगिक प्रशिक्षार्थी प्रबर्ढनबारे सेमिनार ।

आउदो २४ तारिख जापानबाट जिटकोका प्रतिनिधिहरु श्रम तथा यातायात ब्यबस्था मन्त्रालय बैदेसिक रोजगार बिभागको संयुक्त रुपले सेमिनारको आयोजना हुँदै छ । नेपालबाट नेपाली औध्योगिक प्रशिक्षार्थी जापानमा सबभन्दा बढी जापान ह्युमन सपोर्त कर्पोरेशनले नेपालीहरुलाई जापान अबसर दिएको छ । यस जापान ह्युमन सपोर्त कर्पोरेशनले २०११ भरीमा १०० जना भन्दा बढी नेपालीहरुलाई जापान ल्याउन योजना तयार गरेको छ । जापानमा औद्योगिक प्रशीक्षार्थी प्रणालीको प्रक्रियागत ज्ञान नभएको कारण नेपाली ब्यबसायीहरुलाई जापानमा बजारिकरण गर्न कठिन परेको अवस्था छ । सरकारले अरब मुलुक र मलेसियामा लागु गरिएको नियम यस प्रणालीमा डिमाण्ड भन्ने शब्द लागु गरिएको हुँदा जापानका कम्पनीहरु झन्झतिलो प्रक्रियामा धेरै समय खर्चिन सक्दैन । यसरी डिमाण्ड प्रक्रिया थाइलेण्ड , बङलादेश ,फिलिपिन,इन्डोनेसियामा लागु गरिएको पाइछ । जापानको कम्पनीहरुलाई प्रक्रियागत हिसाबले चिनबाट कामदार लिदा जति सहज छ त्यति नै असहज अरु मुलुकको नियमले गरि दिएको छ । अर्को कुरा नेपालका बैदेसिक रोजगार ब्यबसायीहरुले लगानी गर्न नसक्नु एबम लगानी गर्न हिचकिच्याउनु नै जापानमा सफल हुन नसकेको हो । नेपालका बैदेशिक रोजगारी ब्यबसायीहरुलाई जापानमा बजारिकरण गर्न सहज गर्नको लागि जापान ह्युमन सपोर्त कर्पोरेशनले नेपालका बैदेशिक रोजगार ब्यबसायीहरुलाई ३ दिने प्रशिक्षण कार्यक्रमको आयोजना गर्दै छ । उक्त कार्यक्रममा सहभागी हुन चाहनेहरुले संपर्क राख्नु होस ।


 anoj@live.jp मा ईमेल वा मोबाईल 070-1575-5500 मा संपर्क गर्नुहोस् । अनोज शाक्य

श्री देवी प्रसाद रेग्मीलाई सहयोग गरौ ।

लोकतन्त्र आए पछि अबसरवादी नेताहरुले जनताको नाममा धेरै फाइदा उठाए । देशको एउटा ठाउमा गयो एउटा आस्वासन अनी अर्को ठाउँमा गयो अर्को आस्वासन बाडदै जनताको ताली खाएर त्यहि जनताको पैसा पसिना सोस्ने नेता एउटा नेताले एउटा साहसिला किसानको झापड भेटेका छन । एउटा गरीब किसानले २ करोड भन्दा बढी जनताको मर्म बुझेर आफु भाबुक तथा जनताको आक्रोसको प्रतिनिधि गरेका छन् । श्री देवी प्रसाद रेग्मी ज्युले । उहाँको सहयोगको लागि वेबसाइट मार्फत सहयोग बतुल्ने अभियान थालेका छन् । जापानमा बस्ने नेपाली साथीहरुले पनि श्रीदेवी प्रसाद ज्युको सहयोगगर्न चाहेको खण्डमा जापानको एसिया फ्रेण्डशिप भन्ने सामाजिक संस्था मार्फत सहयोग गर्न सक्ने छन् । उक्त सहयोग गर्ने महानुभावहरुलाई एसिया फ्रेण्डशिप सामाजिक संस्थाका संस्थापकको हस्ताक्षर सहितको प्रशंसा पत्र प्रदान गरिने छ । देवी प्रसाद रेग्मी ज्युलाई सहयोग गर्न चाहनेहरुले जापानको कुनै पनि हुलाकमा गएर खाता नम्बर 10090－33865991 Asia Friendship मा जम्मा गर्न सक्नु हुन्छ । ५ हजार येन सो भन्दा बढी आर्थिक सहयोग गर्ने महानुभावहरुलाई मात्र प्रशंसा पत्रको ब्यबस्था गरिने छ । जापान भरी छरिएका स्वतन्त्र प्रेमी नेपाली दाज्यु भाई दिदि बहिनीहरुबाट सहयोगगर्नु हुने छ भने आसा गरेको छु । हाम्रो संपर्क नम्बर 050-5534-2303 आर्थिक सहयोग खातामा पुगेको १घण्टा भित्र सहयोग दाताको नाम र रकम यो ब्लगमा अपडेट गरिने छ । एकदम पारदर्शी रुपमा अनलाइनमा लेखा हेर्न सक्नु हुनेछ ।

हामीले यो आर्थिक संकलन अभियान देवीप्रसाद रेग्मी जीको छोरा महेश रेग्मीजीको सहमती र समर्थनमा थालेका हौ । म अनोज शाक्य संग जम्मा भएको रकम निम्न बमोजिमको महानुभाव बाट सकलन भएको छ ।

1, Bidod Budhathoki , Koteshwor Mahadevsthan 550/-
2. Bhim Upadhyaaya , Lalitpur Ekantakuna 1000/-
3.Ram sharan Upreti , Dhading Naubise 500/-
4,Purna Maharjan, Lalitpur Khokana 300/-
5.Laxman Shrestha,Lalitpur Bungmati 100/-
6.Aabha Singh , Sukedhara KTM 100/-
7.Bimala Giri , Sindhupalchok,Duwachaur 200/-
8.Joni Maharjan Lalipur, Pulchok 200/-
9.Arjun Bhandari Austrelia 2000/-
Total 4950/-

सधन्यवाद सहित प्राप्त भयो।

www.deviprasadregmi.info बाट सार्वजनिक गरे अनुसार सहयोग संकलन कार्य समाप्त हुनेछ । कुनै महानु भावहरुलाइ स्वइछ्याले सहयोगगर्न चाहानु भए देवीप्रसाद रेग्मी ज्यूलाइ नै सम्पर्क गर्नु होला ।

अभिन्युज टेलीभिजन

तरकारी महँगो भयो ।

आजकल जुन पत्र पत्रीका हेरे पनि बजारमा तरकारीको भाउ महँगो भएको मात्र समाचार बनी रहेको छ । तर किन तरकारीको भाउ बद्यो त भन्ने बिष मा बिस्लेशन कसैले पनि गरेको छैन जस्तो लाग्छ । प्रजातन्त्रको आगमन को साथसाथै नेपालमा जग्गाको कारोबारले गर्दा जमिनबाट खाध्य बस्तु हरु उत्पादन गर्नु भन्दा जग्गा बिक्री गरेर आएको पैसा बैकमा जम्मा गरि ब्याजले जिबनयापन गर्ने गुलियो मानसिकताको बिकास किसानहरुमा भई दिदा मेहनती किसानहरु पनि अल्छी हुँदै गएको महसुस भएको छ । अहिले जो ब्यक्ति किसान काम गर्छन् उस्को आफ्नो जग्गा छैन । धनीहरुले सबै जग्गामा हाता हालेर आफुहरु बिदेश पलायनभई दिए पछि खेतीयोग्य भुमीहरु सबै बाझो परेको अवस्था छ भने अर्को कुरा किसानहरु स्वयम् लगानी तथा जग्गाको अभावले गर्दा आफुहरुको परिश्रम गर्ने अबसर भएन । यस्तो फाईदा छिमेकी मुलुकहरुले लिएका छन् । बर्सेनी हजारौं टन लसुन चाइनाबाट आयात हुन्छ भने अन्य तरकारी फलफुल लगायत दैनिक उपभोग्य समानहरु भारतबाट आयात गरिएको छ । छिमेकी मुलुकहरुमा सामुदायिक कृषि उत्पादनको लागि नेपाल एउटा छिमेकी राष्ट्रहरु लाई राम्रो बजार भएको छ भने नेपालमा बैदेसिक रोजगारलाई मात्र रोजगार मान्ने सोच बिकास हुँदै गएको छ । यो समस्या आगामी दिनहरुमा झनझन जटिल रुप लिदै जाने कुरा दुई मत नहुने भएकोले तत्काल सरकारले नेपालका किसानहरुको मर्म बुझी उनीहरुलाई लगानी तथा समुदायिक उत्पादनगर्ने कार्यक्रम ल्याइ नेपालका किसानहरुलाई कृषि खाध्य बस्तु उत्पादन गर्न प्रोत्साहन दिन जरुरी छ ।

१० महिनामा १० जना मात्र जापान

काठमाडौ, कार्तिक ९ - जापानमा कामदार पठाउन म्यानपावर कम्पनीलाई अनुमति दिएको एक वर्ष पुग्नै लाग्दा १० जना कामदार मात्र त्यता गएका छन् । कामदार पठाउने प्रक्रिया सुरु हुँदा जापान इन्टरनेसन टे्रनिङ कअपरेन अर्गनाइजेसन (जिट्को) ले सन् २०१० मा नेपालले २० हजार औद्योगिक प्रशिक्षार्थी कामदार पठाउन सक्ने अनुमान गरेको थियो ।
सरकारले नेपाल उद्योग वाणिज्य महासंघबाहेक १ सय ७१ म्यानपावर कम्पनीलाई जापानमा प्रशिक्षार्थी कामदार पठाउन अनुमति दिएको छ । त्यसमा हालसम्म १३ वटा कम्पनीले मात्र कामदारको माग ल्याएका छन् ।

कामदार पठाउन अन्तिम स्वीकृति लिने कम्पनी सिद्धार्थी बुद्ध ओभसिज हो । यसले विभिन्न बेकरी र कृषि क्षेत्रमा त्यो माग ल्याएको हो । जसमा २ जना पुरुष र ८ महिला छन् । 'हालसम्म एक कम्पनीले १० जना कामदार पठाउन अन्तिम स्वीकृति लिएको छ,' वैदेशिक रोजगार विभागका महानिर्देशक मोहनकृष्ण सापकोटाले भने, 'हालसम्म १३ कम्पनीले माग ल्याएका छन् ।' उनीहरूले ३ सय ३१ कामदारको माग ल्याएका हुन् ।

उनले यो संख्या सोचेभन्दा धेरै कम भएको बताए । 'समय सकिन २ महिना मात्र बाँकी छ,' सापकोटाले भने, 'कसरी धेरै कामदार जापान पठाउने भनेर छलफल सुरु गरेका

छौं ।' जापान कामदार पठाउन व्यवस्था गरेको नेपाली औद्योगिक प्रशिक्षार्थी तथा प्राविधिक अभ्यासार्थी कामदार पठाउने निर्देशिका' मा व्यवस्था भएअनुसार अब बाँकी रहेका १ सय ५८ वटा कम्पनी खारेज हुने भएका छन् । 'अहिलेको व्यवस्था अनुसार एक वर्षसम्म कामदारको माग नल्याउने म्यानपावर कम्पनीको जापान पठाउने अनुमति खारेज हुनेछ,' सापकोटाले भने, 'डिसेम्बरसम्म माग ल्याउने कम्पनीले अर्को वर्ष पनि कामदार पठाउन पाउँछन् ।'
जापानका रोजागरदाता कम्पनीको माझ नेपाल सरकार र वैदेशिक रोजगार व्यवसायीहरूले राम्रो बजार प्रवर्द्धन गर्न नसकेकाले कामदार अत्यन्तै न्यून मात्रामा गएको उनले बताए । 'म्यानपावर कम्पनीले राम्रो बजार प्रवर्द्धन गर्न सकेका छैनन्,' उनले थपे, 'भाषाको समस्या एक प्रमुख कारण हो ।' उनले म्यानपावर कम्पनीले अंग्रेजी बोल्ने तर जापानीले त्यो नबुझ्ने भएकाले समस्या आएको बताए । यस्तै सरकारले पनि बजार प्रवर्द्धन गर्न श्रम कूटनीतिमा प्रभावकारी भूमिका निभाउन नसकेको उनको भनाइ छ । यस्तै यस अवधिमा जापानमा देखिएको आर्थिक संकट, अन्य मुलुकमा भन्दा कडा प्रक्रियालगायत कारण कम नेपाली जापान पुगेको बताए ।

वैदेशिक रोजगार व्यवसायी संघका महासचिव कुमुद खनालले प्रभावकारी बजार प्रवर्द्धन गर्न नसक्दा र लामो प्रक्रिया भएकाले न्यून कामदार गएका बताए । 'लामो कागजी प्रक्रियाका कारण जापानमा कामदार पठाउन ६ देखि ७ महिनासम्म लाग्छ,' खनालले भने, 'जापानमा कामदार पठाउँदा राम्रो फाइदा हुँदैन । तैपनि हामी भविष्यमा जापानीमाझ लोकपि्रय बन्ने उद्देश्यले काम गरिरहेका छौं ।'

२६ कामदारको माग ल्याएको फ्युजन इन्टरनेसनलका प्रबन्ध निर्देशकसमेत रहेका खनाल यस वर्षभित्र कामदार पठाउने काम पूरा गर्नमा ढुक्क छैनन् । उनले चार महिनाअघि माग लिएका थिए । सरकारले दस महिनाअघि म्यानपावर कम्पनीलाई पनि जापान कामदार पठाउन खुला गर्दा ५० हजार रुपैयाँ प्रवर्द्धन शुल्क लिन पाउने व्यवस्था गरेको थियो । कतिपय म्यानपावर कम्पनीले कम शुल्कमा गाह्रो मानिएको काम गर्नुपर्ने भएकाले पनि जापान कामदार पठाउन उल्लेख्य चासो नदेखाएको जानकारहरूको भनाइ छ ।
जापानमा प्रशिक्षार्थी कामदार पठाउन ल्याइएको निर्देशिकामा जाने कामदारसँग कम्तीमा २ वर्ष सम्बन्धित क्षेत्रमा काम गरेको अनुभव हुनुपर्छ ।

राम्री युवतीलाई राह्दानी नदिनु ।

भर्खरै नेपालको राष्ट्रिय दैनिकमा नेपाली महिलाहरुलाई खाडीमा नपठाउन भन्ने समाचार पढेको थिए । भ्रमण भिसामा गएर आफ्नो राजीखुशी वा करकाप वा आर्थिक प्रलोभनमा परेर नेपाली महिलाहरु त्यी प्रतिबन्धित मुलुकबाट गर्भवती भएर फर्केर आएको समाचार रहेछ । मैले सुनेको खाडी मुलुकहरुमा नेपालबाट पुरुष कामदारहरु गए पनि धेरै जसो पुरुषबाट पुरुष नै बलात्कार हुन्छन रे । कुनै बेला मैले मेरो खाडी मुलुकको एकजना साथीलाई सोधेको थिए । तपाईंहरुको देसमा किन केटीहरुले अनुहार छोप्छन त ? त्यो साथीको जवाफ थियो हाम्रो धर्म अनुसार केटी भनेको सम्पती हो त्यसैले उनीहरुलाई अरुले आँखा नलगाओस दुस्मनले नखोसियोस भनेर छोपिन्छ रे । त्यो साथीको कुरा सुनेर मलाई मलाई खाडी मुलुकहरुको युवतीहरुसँग जसरी भए पनि सम्बन्ध बढाउन मन लाग्यो । २००९ मा थाइल्याण्ड घुम्न गएको थिए त्यो बेला थाइल्याण्डको एअरपोर्टमा २ जना बुर्का लगाएको युवतीहरु भेटेको थिए । एअरपोर्टको प्रतिक्षालयको बेन्चमा त्यी युबतीहरुलाई बोल्ने मनसायले सँगै बस्न मात्र के लागेको थिए । एकब्यक्ती आएर मलाई त्यो केटीहरुसँग नबस्न र अर्कै बेन्चमा बस्न जाउ भनेर गाली पो गर्न थाल्यो । म त दङ परे । मेरो ब्यापारको सिलसिलामा म बिभिन्न देसहरुमा जाने क्रममा मैले खाडी मुलुकको एउटा कुतनितिज्ञसँग भेतघात भएको थियो । उहासँग मैले अलीकती घनिष्टा बढाएर गफगर्ने मौका पाएको थिए । उनीहरुको देसमा पासपोर्ट दिने निकायको सरकारी कर्मचारीले आफ्नो देसको युवतीलाई पासपोर्ट दिन बिभिन्न प्रश्नहरु सोधेर अनुहार हेरेर राम्री भयो भने,आफ्नो देसको मोडल ,नारी कलाकारहरुलाई पासपोर्ट नै दिदैन रे । मैले किन ?भनेर सोधेको प्रश्नमा उहाले भन्नु भयो । त्यी मुलुकका महिलाहरु पुरुष भन्दा अलिकती उताउलो हुने भएकोले बिदेश पलायन भयो भने बिदेस कै केटासँग बिहेगर्ने वा बिदेशीसँग यौनसंपर्क हुने सम्भावना भएकोले राज्यले नै नियन्त्रणगर्न यस्तो निती गरेको रे ।
नेपालमा पनि अविवाहित महिला वा बैदेसिक रोजगारी जाने हरुको लागि राहदानी दिनु अगाडि कम्तीमा १ हप्ता नेपाली महिलाको निकटको परिवार सहित जानकारी मुलक कार्यक्रम राखी उतिर्ण भएका र परिवारको रोहवरमा मात्र राहदानी उपलब्ध गर्ने निती ल्याएमा यस्ता घटनाहरु कम हुने छ कि ? नेपालमै यौनब्यवसायमा लागेका केटीहरुको चेतना भईसकेको अवस्थामा बैदेशिक रोजगारमा जाने नेपाली युवतीहरुको चेतना किन नआएको होला ?
नेपालको सन्दर्भमा नेपालीहरु बिना मेहनत धनी बन्ने महत्वकांक्षी सोच र स्वदेसमा कुनै कामगर्न आनकानीगर्ने र बेरोजगारी , आफु जाने देसको बारेमा सस्कृती , सन्स्कारको ज्ञान नलीकन दलालहरुको रे को भरमा कुरा सुनेर बिदेश जानु नै यस्ता घटनाको मुख्य कारण हुन । हामी सबै नेपाली एउटै परिवार सम्झेर कसैले कसैलाई बिदेश पठाउदा होस् वा स्वदेस मै केही सहयोग गर्दाहोस् । आफुले आफ्नो परिवारको एक सदस्यको मध्यस्कर्ता गर्दै छु भन्ने सोच दलालहरुमा आउन जरुरी छ ।

फेरी नेपाल सम्बत

हाम्रो देस नेपाल साचैकै रमाइलो छ । दु:खम सुखम यो बर्ष पनि महानचाड दसैं आईपुगेको छ । अरु अरु बर्ष भन्दा यो बर्ष समाचारहरुमा महगी नियन्त्रण तथा स्वस्थ खानपिन र सुद्ध मासुबारेमा बिभिन्न संचार माध्यमहरुबाट चेतना मुलक खबरहरु प्रसारणमा आएको छ । सरकार पनि जनताको स्वास्थको लागि केही सचेतक गराएको भान हुन्छ । यो बर्ष पनि गएका बर्षहरुमा जस्तो लुतपातको समाचारहरु भने नआएको होइन । दसैं लगतै तिहार आईपुग्छ अनी समाचार र छापाहरुमा सुरु हुन्छ बिषय नेपाल सम्बतको । आज भन्दा १ दशक भन्दा पनि बढी भईसक्यो जहिले पनि तिहार आउछ अनी नेताहरुको मुखमा झुन्दिन्छ नेपाल सम्बतलाई राष्ट्रिय सम्बत भनेर मान्यता दिनुपर्छ भन्दै मनपरी भाषण ठोक्दै हिद्छ । यो समाचार अङ्रेजी सस्करणमा पनि छापीने भएकोले नेपालमा रहेका बिदेशी कुटनितिक नियोगका ब्यक्तीहरु पनि बहुत चासोका साथ दस बर्ष अगाडि देखी सुनी रहेको कुरा हो । के नेताहरुले नेवार समुदायलाई मख्ख पार्नको लागि मात्र तिहार आयो कि नेपाल सम्बतलाई राष्ट्रिय सम्बत बनाउने कुरा निकाल्ने हो ।

कामदार जापान पठाउन नसक्ने म्यानपावर एजेन्सी रद्द हुने

विज्ञान अधिकारी, काठमाडौं, असोज १४-जापानमा प्रशिक्षार्थी कामदारको माग ल्याउन नसकेका अधिकांस म्यानपावर कम्पनीको अनुमति रद्द हुने भएको छ।

अनुमति पाएका एक सय ७१ कम्पनीमध्ये १२ ले मात्र कामदारको माग ल्याएकाले बाँकीको अनुमति रद्द हुने भएको हो। श्रम तथा यातायात मन्त्रालयले यससम्बन्धि जारी निर्देशिकामा एक वर्षमा कामदारको माग नल्याउने कम्पनी खारेज हुने प्रावधान छ। अनुमति दिएको १० महिना पुगिसकेको छ।

'अहिलेसम्म १२ म्यानपावर कम्पनीले मात्र कामदारको माग ल्याएका छन्,' वैदेशिक रोजगार विभागका निर्देशक काशिनाथ मरासिनीले नागरिकसँग भने' एक वर्षभित्रमा कामदार नल्याए अनुमति रद्ध हुनेछ।'

विभागका अनुसार यी कम्पनीले ३ सय ११ कामदारको माग ल्याएका छन्। कामदारको माग ल्याएकामध्ये अहिलेसम्म सात जना मात्र जापान गएका छन्। सबैभन्दा पहिला कामदारको माग ल्याएको सिद्धार्थ बुद्ध ओभरसिजले सात कामदार पठाएको हो।
नेपाल वैदेशिक रोजगार व्यवसायी संघका महासचिव कुमुद खनालले जापान कामदार पठाउने प्रक्रिया लामो भएकोले धेरै कामदार जान नसकेको बताए।

'कामदारको माग ल्याउनदेखि पठाउनसम्म ६ महिनाको अवधि लाग्छ। त्यसैले कामदारको माग आएपनि कम मात्र गएका हुन्,' उनले भने, 'सही कामदारलाई मात्र लैजाने भएकोले लामो प्रक्रिया लाग्नु स्वभाविक हो।'

खनालका अनुसार जापान जानको लागि योग्य कामदार नपाउँदा धेरै समय लाग्ने गरेको छ। आर्कषक तलब सुविधा भएपनि कडा प्रावधान र जापानी भाषा जानेका योग्य कामदारको अभाव छ। म्यानपावरले ल्याएको मागमा अधिकांश कृषि क्षेत्रको रहेको छ भने मासिक प्रशिक्षार्थीको रुपमा १ लाखसम्म तलब पाउँछन्।

'योग्य कामदार पाउनै मुस्किल भएको छ,' उनले भने, 'जापानी भाषामा ज्ञान भएको र जापान गएपछि काम गर्नसक्ने व्यक्ति आवश्यक हुन्छ।' उनको कम्पनी फ्युजन इन्टरनेशनलले २६ जनाको कामदारको माग आएकोमा २४ कामदार मात्र छनौट भए।
'कामदारको माग भएको सूचना आएपछि एक सय जना अन्तर्वार्ताको लागि आएका थिए,' उनले भने, 'तर योग्य कामदार पाउनै नसकेर २४ जना मात्र छनौट भए।'

निर्देशिकामा प्रशिक्षार्थी कामदार पठाउन उद्योग प्रतिष्ठानमा दुई वर्षदेखि कार्यरत हुनुपर्ने, दुई वर्ष कार्यरत रहेको प्रमाणित सरकार वा व्यवसायी संस्थाबाट गराउनुपर्ने, जापानी भाषा तथा संस्कृतिका सम्वन्धमा न्यूनतम जानकारी हुनुपर्ने निर्देशिकामा छ।

प्रशिक्षार्थी कामदारमा जानेले तालिम अवधि सकिएपछि अनिवार्य रुपमा नेपाल फर्किने प्रतिवद्धता(कबुलियत) कामदार पठाउने संस्थामा गर्नुपर्ने प्रावधान छ।

'कामदार पठाउँदा सचेत नभएमा कम्पनीनै कालोसुचीमा पर्नसक्छ,' उनले भने, 'त्यसैले यस्ता प्रक्रियाहरुले समेत कामदार पठाउन लामो समय लागेको हो।'

खनालका अनुसार खाडी मुलुकमा कामदार पठाएका म्यानपावरका लागि राम्रो गन्तब्य भने होइन। खाडी मुलुकमा सजिलै कामदार पठाएका म्यानपावर कम्पनीका लागि जापान झझन्टिलो छ। सन् २००३मा सरकार र जापान बीच प्रशिक्षार्थी कामदार पठाउने सहमति भएको थियो। सरकारले प्रशिक्षार्थी कामदार पठाउन नेपाल उद्योग बाणिज्य महासंघलाई अनुमति दिएको थियो। तर महासंघले सन् २००९ पछि कामदार पठाएको थियो। महासंघले अहिलेसम्म २० कामदार समेत जापान पठाउन सकेको छैन।

पचास हजार शुल्क कम
प्रशिक्षार्थी कामदार जान पचास हजार भन्दा बढी शुल्क लिन नपाउने प्रावधान लागु गर्न कठिन भएको व्यवसायीहरु बताउँछन्। निर्देशिकामा जापान इन्टरनेशनल ट्रेनिङ कोअपरेशन(जिट्को) मार्फत जापान कामदार पठाउन प्रवर्द्धन खर्च वापत म्यानपावर कम्पनीले यो रकम लिन पाउने प्रावधान राखेको छ।

'यो शुल्कमा कामदार पठाउन सकिने अवस्था छैन,' खनालले भने, 'सीमा भित्र बस्ने म्यानपावर कम्पनी धेरै कम छन्।' यो भन्दा बढी शुल्क लिने र दिने दुबैलाई कारवाही गर्ने उल्लेख छ। यो खर्चमा जापानी पक्षले तोके बमोजिम कामदारको स्वास्थ्य परीक्षण, पूर्व प्रस्थान भाषा संस्कृत सम्वन्धि शुल्क कामदारको अनुगमन बजार व्यवस्थापन खर्च समावेश छन्। यसमा टिकट खर्च र भिसा शुल्क जोडिएको छैन।

यस्तो पनि पत्रकारिता ?

नेपालमा बहुदल आएपछी धेरै पत्र पत्रीकाहरु निस्कन थाले । चलचित्र सम्बन्धी पत्रीका ,अर्थ सम्बन्धी ,राजनैतीक खबर ,बैदेशिक रोजगार सम्बन्धी पत्रीका बिभिन्न पत्रीकाहरु छन नेपालमा । बागबजारमा दिउसो गयो भने २ पेजको पत्रपत्रीका बोकेर चिच्याउदै हिंडेको हकरहरु पनि देखिन्छ । गाडीमा हिदडा साना केटाकेटीहरु पनि अंकल एउटा पत्रीका किनेर सहयोग गर्नुस् भनेर झ्यालबाट बेच्न आउछन । हुन त नेपालमा राष्ट्रिय स्तरको राम्रा र निस्पक्ष र विश्वाशिलो पत्रीकाहरु नभएका होइन । नेपाली समाजमा केही पत्रीका यस्तो देखिन्छ कि समाजमा बिकृती फैलाउने र ब्यक्तिगत रिसइबी र मानहानीको प्रबाह नै नगरि समाचार प्रकाशन गर्ने प्रकाशकहरु छन । एउटै ब्यक्तीको २वटा प्रकाशनको पत्रीकाहरु पनि छन । कुनै एउटा अधिकारिक समाचार हुँदैन । अरु पत्रीकामा छापिएका लेख ,समाचार ,हुबहु सार्ने काम गरिएको छ । कुनै ब्यक्तीलाई गाली र बेइजत गर्नु पर्‍यो भने त्यस्तो सानो सानो पत्रीकाहरु प्रकाशन गर्ने ब्यक्तीहरुलाई सानो बिज्ञापन दियो भने जस्तो ब्यक्तित्वलाई पनि गाली र बदनाम गर्ने कुरा लेख्न पछी पर्दैन त्यस्ता पत्रकारहरु । पत्रकारको ओट लगाएर ब्ल्याकमेलिङ गरेर पैसा कमाउन पल्केका पत्रकारहरुको कारण पत्रकारहरुको बेइजत भएको छ । कलम कती खतरनाक हात्तीयार हो भन्ने कलम चलाऊने पत्रकार स्वयम ज्ञान नभएपछी पत्रकारहरुले आफ्नै ज्यान फालिएका घटनाहरु पनि छन । सानो सानो प्रलोभनमा परेर पत्रकारले कलम जस्तो सम्बेदनशिल हात्तीयार आफ्नो ज्यानलाई जोखिममा राखेर चलाऊन पछी पर्दैन । नेपाल पत्रकार महासँघ र नेपाल सरकारले संयुक्त पहल गरी यस्ता बिकृती फैलाउने पत्रपत्रीकाहरुलाई कार्वाही गर्नु पर्दछ ।


जापानको राष्ट्रिय गीत सुन्नुहोस् ।


ネパールの新国歌

ネパールの国歌の日本語訳文

幾百という花からなる我々は一つの花環、ネパールの民
主権をもちメチからマハカリまで広まりある

豊かなる自然の遺産に満ちあふれ
勇者の流した血により、克ち得た自由と確固

見識の地、平和の地、タライ平原、山間地、ヒマラヤ
分かつことのできない、我らが愛しの祖国ネパール

多種多様なる民族、言語、宗教、文化の宝庫
いや進む我らが国家、ネパール万歳

पैसा नभएको केटा र रुप नभएको केटी काम छैन ।

[टिभीको हिट गीत]अखण्ड भण्डारी
यो लेख कान्तीपुर अनलाईनबाट लिएको हो ।

'तपाईंको फिल्मको गीत त टिभीहरूमा खुब बज्छ नि ?' प्रदर्शोन्मुख एक चलचित्रका निर्मातालाई मैले सोधें ।
'त्यो गीत होइन, पैसा बजेको हो !', हाँस्दै उसले भन्यो, 'बिहान मेरो गोजीमा एक लाख १६ हजार थियो, अहिले एक हजार मात्र बाँकी छ !'

'अरू के गर्नुभयो त ?', मैले जिज्ञासा राखें ।'सबै बाँडेँ', उसले सिधै भन्यो ।

'कसलाई ?', मलाई थप खुल्दुली लाग्यो ।
'टेलिभिजनका कार्यक्रम चलाउनेहरूलाई', उसले प्रस्टै पार्‍यो । 'विज्ञापन दिनुभयो होला नि ?', मैले अझै जान्न चाहेँ ।

'एक लाख १५ हजारमध्ये एक रुपैयाँको पनि बिल आएन', उसको उत्तर थियो, 'केको विज्ञापन हुनु ?'

उसको कुराले मलाई पुरानो एउटा घटना याद आयो । केही वर्षअघि मेरो एउटा साथी सरकारी टेलिभिजनमा मनोरञ्जनसम्बन्धी कार्यक्रम चलाउँथ्यो । नयाँ एल्बम निकालेको एउटा भाइले उसको कार्यक्रममा आफ्नो गीत बजाउने रहर देखायो । बुझ्न जाऊँ भनी करकर गर्‍यो । मैले उसलाई लिएर गएँ ।

'उहाँले भनेकाले तपाईंलाई विशेष छुट', त्यो साथीले मलाई देखाउँदै भाइलाई भन्यो, 'एकपटक गीत बजाएको तीन हजार मात्र दिए हुन्छ, अरूलाई पाँच हजार लिन्थेँ ।' उसको कार्यक्रममा दर्शकले मन पराएका भन्दै 'टप थ्री' गीत पनि बज्थे । उसले थप्यो, 'टप थ्रीमा पार्ने हो भने थ्रीको ५ हजार, टुको ८ हजार र वानको १५ हजार मात्र !'

'टप थ्री त दर्शकले मन पराएका आधारमा छानिने होइनन् र ?', मैले सोधें ।

'त्यसो गर्न थाल्यो भने जोगी भएर हिँडे हुन्छ !' उसले नधकाई भन्यो, 'त्यो त भन्ने पो त । कसैले पनि त्यस्तो गर्दैन । बरु यसरी बुझ्नुस् 'हाम्रो लोकपि्रय कार्यक्रममा बजाएपछि त्यो गाना पक्कै नम्बर वान हुन्छ !'

दाइको साथी भनेर पछि लागेको भाइ जिल्ल पर्‍यो ।

'कुनमा राखौं ?' बजारको किनुवा बिल अगाडि तेस्र्याएर त्यो साथी लेख्न ठिक्क पर्‍यो, 'नम्बर वान सधैं प्याक हुन्छ, भाग्यले यसपालि तपाईंलाई खाली रहेछ । ढिलो गर्नुभयो भने त्यो पनि उम्किन्छ, बरु बुक गरिहाल्ने कि ?'

भाइले मतिर हेर्‍यो । 'क्यासेट कम्पनीसँग सल्लाह गरेर आउँला', हामी फुत्कियौं । साथी भनेर गएको त डाँकाको अखडामा पुगेजस्तो लाग्यो ।

---------------------------------------

'अनि, भटमास छरेजसरी किन पैसा बाँड्दै हिँड्नुहुन्छ त ?', त्यो चलचित्रनिर्मातालाई मैले सोधें ।

'नदिएर के गर्नु ?' उसले बाध्यता सुनायो, 'फेरि अन्ठसन्ठ

रिपोर्ट बनाएर मार्केटै झिरिप् पारिदिन्छन् । बरु ८-१० हजार

फालिदिए, ढुक्क !'

------------------------------------------

विदेश बस्ने मेरो एउटा साथी केही महिनाअघि नेपाल आएको थियो । टेलिभिजनको अर्को सञ्चालक मित्रले एकाबिहानै फोन गर्‍यो । 'लौ न त्यो मान्छेलाई भेट्टाइदिनुपर्‍यो,' उसले भन्यो, 'उसको इन्टरभ्यु मेरो कार्यक्रममा धेरै राम्रो हुन्छ ।'

मैले त्यो साथीलाई सम्पर्क गरेर सोधें, 'तपाईं टेलिभिजनको एउटा कार्यक्रममा अन्तरवार्ता दिने हो ?'

ऊ तयार भयो । टेलिभिजनमा उसको अन्तरवार्ता बज्यो । ऊ विदेश फर्कियो । त्यसको केही दिनपछि कार्यक्रम सञ्चालकले इमेलमा लेखेछ, 'तपाईंको अन्तरवार्ता लिने क्रममा क्यामेरा, क्यामेराम्यान, लाइट, स्टुडियो आदिलाई तिर्दा २० हजार रुपैयाँ खर्च भएको छ, कृपया तलको खातानम्बरमा उपलब्ध गराइदिनुभए आभारी हुने थिएँ ।'

खातामा २० हजार रुपैयाँ बराबरको विदेशी मुद्रा हालिसकेपछि उसले मलाई फोन गर्‍यो, 'हाम्रो देशको चलन साह्रै नराम्रो लाग्यो । आइन्दा मलाई अन्तरवार्ता लिने मान्छे नभेटाइदिनुहोला ।'

'किन, के भयो र ?' मैले सोधें । उसले घटनाविवरण सुनायो । मलाई पो साह्रै लाज लाग्यो ।

-------------------------------------------

नेपालमा एकपछि अर्को गर्दै टेलिभिजन खुलेपछि मनोरञ्जन क्षेत्रका स्रष्टाहरू खुसी भएका थिए, यसकारण कि उनीहरूका सिर्जना बज्ने ठाउँ छानीछानी भए । अहिले उनीहरू भन्छन्, 'टिभीमा नदेखाए एल्बम बिक्दैन, देखाउन पैसा नभई हुँदैन ।' उनीहरूलाई पैसा तिराउने अर्को ठाउँ छ- म्युजिक भिडियो । अधिकांश टिभीका धेरैजसो मनोरञ्जन कार्यक्रम सञ्चालक म्युजिक भिडियो निर्देशक बनेका छन् । ती कार्यक्रममा बजाउन उनीहरूलाई नै म्युजिक भिडियो बनाउन दिनुपर्ने बाध्यता बढेको गीतसंगीतकर्मीको गुनासो छ ।

'त्यही कारण जति रेट भने पनि तिर्न बाध्य छौं', एक पुराना संगीतकर्मी भन्छन्, 'त्यो फेरि अरूले बजाइदिँदैनन्, जताबाट पनि समस्यै समस्या ! कुन कार्यक्रम सबैभन्दा लोकपि्रय छ, त्यसमा बजे पुग्छ भन्ने ठानेर लगानी गर्नुपर्ने अवस्था छ ।' समय यस्तो आएको छ- पैसा पेल्न नसक्ने जति गतिलो वा पुरानो संगीतकर्मी किन नहोस्, पाखै लाग्छ । पैसा खोलो बगाउने नम्बर वान र हिट् हुन्छ ।

यसको आशय सबै टिभीका सबै कार्यक्रम यस्ता छन् भन्ने होइन । टेलिभिजन व्यवस्थापनको दोष पनि होइन यो, व्यक्तिविशेषको हो । कतिले त टिभीमा समय किनी यस्तो च्याँखे थापेका छन् । कति कार्यक्रम 'मुर्गा' खोज्नै उत्पादन गरिएका छन् । यसले मिडिया र सञ्चारकर्मीको बदनाम भइरहको छ । त्यसैले जजसले यस्तो खेतीपाती गरिरहेका छन्, उनीहरूलाई मेरो आग्रह छ कि विज्ञापन दिनुस् वा प्रायोजित भन्नुस्, पैसाको भरमा सिर्जनाको स्तर तलमाथि नगरिदिनुस् ।

२१ सताब्द्वीका साहित्यकार,कलाकार , मोडेलहरुको लागि किन फजुल पैसा खर्च गर्ने त । सुन्न लायकको, हेर्न लायकको फिल्म बनाए पो निर्माता , पैसाको बल मै निर्माता , यौबनको लिलाम गरेर हिरोइन बन्ने भए पछि जो सुकै ले पनि आफ्नो आफ्नो कार्यक्षेत्रबाट फाइदा त उठाइहाल्छ । बिदेसमा बस्ने फताहाको के को अन्तर्वार्ता हो नी ।

ポカラで双子同士の結婚

2010年5月25日

同じ顔、身長、また言動も同じ。結婚式場の二組を見る人たちだけではなく結婚相手同士でも自分の相手どっちなのかわからないほど瓜二つの結婚でした。たまに弟の方がお姉さんと並びに行ったり、たまに妹の方がお兄さんと一緒にかけに行ったりして見ている人たちに間にも大笑いでした。皆さんが言うにはこのような結婚は聞いたことも見たこともないと言う。
双子の新郎と双子の花嫁の結婚は日曜日に式をあげました。29歳の男性双子は15分だけの生まれ違いで、一人はポカラ技術学校の先生をしており、一人は地元の金融機関に就職している。花嫁側は二人ともポカラの病院で看護婦として働いている。彼らは親戚の人の紹介で見合い結婚しているのだ。

花嫁兄弟はネパール政府が行う、高校卒業試験に同じ点数で合格している。趣味や行動も似ている。

新郎らは一人は右側の頬に黒子があり、花嫁は一人は左側の頬に黒子がある。お姉さんの花嫁は自分の相手の左側の黒子を見、新郎は自分の花嫁さんの右側の黒子を見て相手を見分けることができる。

無期限のゼネスト

ネパール制憲議会の最大野党、ネパール共産党毛沢東主義派が１日、首相のネパール氏の辞任などを求め、カトマンズで約５０万人のデモを行った。王制廃止後の反政府抗議活動としては最大規模。首相は同日、辞任の意思がないことを表明、毛派は２日から全土で無期限のゼネストを決行する構えだ。

　ネパールでは２００８年の王制廃止後、新政府が２年以内に憲法を公布することを決定した。今月２８日が期限だが、連邦共和制の枠組みや毛派元兵士の軍への統合問題で与野党の対立が続いており、実現は絶望的な情勢となっている。

　政府側に要求の受け入れを迫る毛派は、ネパール全土の党員らを招集し、１日午前、赤シャツを着た党員らによるデモ集会をカトマンズ中心部で決行した。

　２日以降、全国規模のストライキが実施されれば、主要道路は封鎖され、交通機能がまひするほか、ほとんどの商店やオフィスの営業が中止される見通しだ。毛派は「平和的なデモ」としているものの、一部過激派から火炎瓶や手榴（しゅりゅう）弾が押収されている。対立が深まれば、毛派と警察など治安部隊が衝突する可能性もある。

世界最高峰での挙式も、ネパールの旅行代理店が同性愛者誘致

［カトマンズ　２２日　ロイター］　ネパールの旅行代理店が、象の背中に乗る結婚式や世界最高峰エベレスト（チョモランマ）での挙式を、同性愛者の観光客向けに提案している。

　旅行代理店「ピンクマウンテン」は、ネパールの同性愛者の男性３人が設立。そのうちの１人は、同国の議会で唯一同性愛者であることを公表しているスニル・バブ・パント議員だ。

　パント氏は、内戦後の復興の過程にある同国に、裕福な同性愛者の観光客を誘致したいとの考えを示し、「ネパールには同性愛者に対する差別がなく、急流下りやトレッキング、登山などのアドベンチャースポーツを楽しんでもらえる」と話した。

　ネパールでは同性愛は今もタブー視されているものの、２年前には同性愛者に平等な権利を保障する法律を作るよう最高裁が政府に命じるなど、過去数年で同性愛者に対し好意的な国へと変わってきている。

身長56センチ、ネパールの18歳がギネス目指す。
［カトマンズ　２１日　ロイター］　身長５６センチというネパールのカジェンドラ・タパ・マガルさん（１８）が２１日、カトマンズで開かれたメディ ア会見に両親とともに姿を現した。

　マガルさんの家族は、マガルさんが１８歳にして世界で最も背の低い男性だと主張。ギネス記録への掲載を求めて欧州を旅する予定。

ネパールの「生き神」、引退後の夢は「銀行で働くこと」

［パタン（ネパール）　７日　ロイター］　ネパールの首都カトマンズ南郊にあるパタンで６日、生き神「クマリ」としてあがめられているチャニラ・バ ジュラチャルヤさん（１５）の姿を撮影した。

　思春期を迎え、９年にわたって務めてきたクマリを引退するバジュラチャルヤさんは、引退後の夢について「経済や会計を学んで、銀行業界で 働きたい」とコメント。

　クマリは学校へ通えないため、居住する寺で家庭教師に学び、先週クマリとしては初めて学業認定試験も受験。「クマリとしての生活は楽しん だ」としながらも、引退後の将来にも希望を膨らませていた。

जरिवाना हो कि चन्दा ।

आजकल काठमाडौंको बाटोमा जताततै सवारी चालक अनुमती पत्र को जाच गरी रहेको हुन्छ । पहिला सवारी चालक अनुमती पत्र माग्छ ट्राफिकले जब सवारी चालक अनुमती पत्र ट्राफिकको हात मा पर्छ त्यस्को लगतै उहाहरुले ब्लु बुक माग्छ । ब्लु बुक कसैले फोटोकोपी गरेर साथमा राखेको हुन्छ कसैले सक्कली ब्लु बुक नै साथमा बोकेको हुन्छ । फोटोकपि गरेको देखायो भने उस्ले सक्कली ब्लु बुक माग्छ । सक्कली ब्लु देखायो भने उहाहरुले चाहिने नचाहिने कुरा गरेर सवारी चालक अनुमती पत्र आफुले राखेर चिट काट्न हतार गर्छ । उहाहरुलाई मतलब छैन चालकलाई अफिस जान ढिलो हुन्छ । सवारी चालक अनुमती पत्र लिन जान दोहरो समयको नाश हुन्छ भन्ने कुरा उहाहरु सम्झनु हुन्छ सबै मान्छेको काम ट्राफिक कै जस्तै बाटोमा घाम टापेर तलब पाक्ने । आजकल यस्तै चेकिङमा एउटै ब्यक्ती महिनामा ३ ,४ पटक सम्म पर्ने हुन्छ । उहाहरुको जरिवाना १०० रुपैयाँ देखी ३०० रुपैयाँ सम्म लिन्ने गर्दो रहेछ । यसरी महिनामा ४ पटक पर्‍यो भन्ने ४०० रुपैयाँ देखी १२०० रुपैयाँ एकजना नेपाली नागरिकको फजुल खर्च भयो कि भएन अनी जागिरदारहरुले यसरी ट्राफिकलाई जरिवाना तिर्दा तिर्दा आफ्नो तलबको २५ % फजुल खर्च गरे पछी जागिरदारहरुले आफु काम गर्ने ठाउँमा कमिसन ,घुस खानु पर्‍यो कि परेन ? के सरकार कुनै निकायलाई अख्तीयारी दिने बेला सोच्नु पर्ने होइन । ब्लु बुक के ट्राफिकलाई जाच गर्ने अधिकार छ त ? यदी भए पनि ब्लु बुक छ छैन बाटोमा माग्ने हो त ? मैले एकजना ट्राफिकलाई यि कुरा गुनासो राख्दा उहा भन्नु हुन्छ । यो नेपाल हो । किन आखिरी राज्यबाट यसरी सर्वसाधारणलाई दु:ख दिने काम गर्छ । सवारी साधनबाट राजस्व उठाउने हो भने सम्बन्धित सवारी साधनको धनीलाई पत्राचार गरेर बिभागमा बोलाएर नबिकरण वा जाचपासको विवरण माग्नुस् न । बाटो बाटो शिवरात्रीमा बच्चाहरुले बाटो छेकेर पैसा मागे जस्तो किन सर्वसाधारण लाई दु:ख दिनु पर्‍यो । काठमाडौंको बाटो एउटै चोकमा ५ ,६ जना ट्राफिक बसेकोले जाम हुने गर्छ । उनीहरु प्रतिस्पर्धा गरेर अनुमती पत्र सर्वसाधारणबाट सँकलनगरि जरिवानाको नाममा चन्दा सँकलन गरिरहेको भान हुन्छ । सरकारको यस्तो अन्याय जनता सधैं सहेर बस्ने । अब सबैले यस्तो जनता ठग्ने सैलीको सरकारको नितीलाई बिरोध गर्नै पर्छ ।

राज्यबाट नै बिहे रोक्का ।

२०१० मार्च २० गते को कोरियाको एक समाचारको अनुसार कोरियन पुरुष नागरिक र कम्बोजियाको महिला बिच हुने अन्तरराष्ट्रिय विवाह कम्बोजिया सरकारले केही समयको लागि रोक लगाएको छ । समाचारका अनुसार प्रत्येक बर्ष यसरी हुने विवाहमा बिहेको लागि मुख हेर्ने बहनामा कम्बोजियाका युवतीहरुलाई सामुहिक जम्मा गरी कोरियन नागरिकहरुलाई यौन इछ्या पुरा गराउदै मोटो रकम असुलेको खबर प्राप्त भएको छ । घटनाको अनुसार एकजना कोरियन नागरिकलाई बिहेको लागि मुख देखाउन भनी २५ जना कम्बोजियन युबती भेला गराइ कोरियन नागरिकसँग बिहे गर्न लालित त्यी युबतीहरुबाट र कोरियन पुरुषसँग पनि मोटो रकम लिएको खुलासा भए पछी कोलम्बियाको दलाली कम्पनीलाई कितान गरी जाहेरी परेको थियो । यसरी गरिने विवाहमा ६० प्रतिसत युबतीहरु आर्थिक ठगी तथा यौन शोषणको शिकार हुँदै आएको छ भने कोलम्बिया अबस्थित कोरिया राजदुताबासले यसरी विवाहगर्नेहरुलाई कानुनी प्रकृया सम्बन्धी परामर्श पनि बन्द गरिएको छ । कोलम्बियामा रहेको अन्तरराष्ट्रिय विवाह परामर्श कार्यालयमा कोलम्बिया सरकारको सरोकार निकायले छापा मारे पछी यो घटना को खुलासा भएको हो । यौनको लागि कोरियनहरु विवाहको लागि बिभिन्न देसका दलाल कार्यालयमा संपर्क गरी यस्तो अपराधमा संगलन हुँदै आएको छ । थाइ , भेटनाम ,कम्बोजिया ,फिलिपिन ,नेपाल लगायतका देसमा यस्ता घटनाहरु ब्यापक भईरहेको अनुमान गरिएको छ ।
इ पि एस प्रणाली लागु भए पछि नेपालमा पनी कोरियन नागरिकसंग बिहेगर्न लालियत नेपाली युबतीहरु पनी ठगीमा पर्ने, बिहे गरेर कोरियामा पुगे पछि अलपत्र पर्ने घटनाहरु पाएको छ ।

हल्लाको खेती

आजकल जापान पठाउने बारे बिभिन्न पत्रपत्रीकाहरुमा दैनिक जस्तो समाचार आउने गरेको छ । धरी जापानजान ५० हजार रुपैयाँमात्र लाग्ने त कहिले जापानिभाषा सिक्न सात हजार मात्र लिन पाउने कुरा । कहिले फलानो कम्पनीले डिमाण्ड ल्यायो भन्ने समाचार हुन्छ । के नेपालका पत्रपत्रीकाहरु यस्तै समाचारहरु अन्धाधुन्ध छाप्ने मात्र काम हो । म जापानमा नेपालीहरुको बजार खोजेर भर्खरै मात्र नेपाल फर्केको छु । जुन कम्पनीमा गए पनि योजना पत्र ल्याउनुस् हामी बिचार गर्छु मात्र भन्नु भयो । नेपाल सरकारले यस् प्रणालीलाई कामभन्दा हल्ला बढी गरियो भन्ने धेरै नेपालीहरु ठगिने छन । शुल्क जापानि भाषा जापानमा नेपाली कामदारलिने निस्चित भएपछी जहाँ सिके पनि हुन्छ । जापानको कम्पनीले तिर्ने हुँदा कम्पनीले निर्धारण गरे बमोजिमको भाषा सिकाएर कम्पनीसँगै शुल्क माग्ने हो । ५ जना नेपाली लिनको लागि हजारौ खर्च गरेर किन बिज्ञापन गर्नु पर्‍यो । हामीले राम्रो योजना पत्र तयार गरेर बजार खोजे जापानमा जती पनि अबसर छ । एक त जिट्कोले निगरानी गरेको छ । अर्को नेपालमा झिनामसिना कुरा पनि पत्रपत्रीकामा ठुल्ठुला समाचार बनाइदिने गर्दा सोझासिधा नेपालीहरु ठगिने समस्या सिर्जना हुने सम्भाबना छ । जे कुरामा पनि दबाब जापान सरकारले नेपालीहरुलाई जापानि भाषा सिक्न र कहाँ सिक्ने भन्ने कुरा केही किटान त गरेको छैन नि । जाल्टानले भाषा सिकाउदैमा कामदार योग्य हुने हो र । म जापानि भाषा सिकेर १९ बर्ष भइसक्यो मैले जापानमा काम गरेको अनुभव पनि छ । जापानको व्याबहारिक शिक्षा र मिठो बोल्न सिकाउने प्रशिक्षक, के जाल्तानमा मात्र सिमित छन त । जे काममा पनि तगारो लगाएर एकछिनको काम बर्षौको समय खेर फाल्ने नेपाली प्रबितीले नेपाली युवाहरुको समयको बर्बाद गराइदिएको छ । जापानमा जस्ले पठाए पनि नेपाली जाने हो । जापानको कम्पनीको विश्वासिलो संस्थामा जापानि भाषा सिकाउने हो ।जापानि भाषा सिकाउने नाममा नेपालीहरु ठगिने कृयाकलाप जापान सरकारको सरोकार निकाय दु:ख मानीरहेको छ । यो भन्दा पहिला इपिएसमा हजारौ नेपालीहरुको बर्षौको समय र करोडौ आर्थिक क्षेती भएको घटनालाई सरकारले स्मरण गर्नु पर्ने होइन र । नेपालका युवा शक्तीहरुलाई दुरुपयोग गराउने खालको भ्रम फैलाउनु भएन ।
नेपालको ठगी घटना बिस्पोट भएर त्यस्को धुवा जापानको सम्बन्धित निकायमा पुग्यो भने नेपाली युवायुवतीहरुको लागि खोलेको यो ढोका सधैंको लागि बन्द हुने सम्भावना छ । म पुन एकपटक जापानमा तालिम मा जाने युवा युवतीहरुलाई अनुरोध गर्छु जापानजान म्यानपावर होइन आफ्नो गाउमा जिल्लामा फर्केर काममा लाग्नुस् । अबसरले तपाईंहरुलाई पर्खिरहेको हुन्छ । आफ्नो योजना बनाउनुस् विश्वासिलो म्यानपावरमा संपर्क गर्नुस् । यो तथ्य कुरालाई विश्वाश गर्नुस् ।

जापान सरकारको सोचाइ ।
१. आर्थिक सहयोग गर्दा नेताले खाइदिने नेपाली जनताले केही नपाउने भएकोले सिप दिनु नै नेपाललाई जनस्तरबाट बिकास गर्दै लान सकिने ।
२. नेपाली युवायुवतीहरुले जापान बाट राम्रो सस्कार र जापानि भाषाको माध्यमबाट जापानको बिकास कसरी भयो भनी जापानको अगुवाहरुबाट ज्ञानगुणका कुराहरु सिक्न सकिने । नेपाली युवाहरुलाई सिप सिकाएर अर्को पुस्तालाई सिप दिलाउदै जाने । यसरी संसारका सबै राष्ट्रहरु आत्मनिर्भर भए पछी मानब जीवनमा कसैले कसैको दु:ख हेर्न नपर्ने गरी नेपालको सामाजिक बातावारण तयार पर्ने ।
३ .नेपाल र जापान को सम्बन्ध अझ प्रगाद बनाउने रहेको छ ।


नेपाल पत्रकार संघलाई अनुरोध तपाईंहरु यसरी सानो सानो स्वार्थको लागि निराधार र झुठा भ्रम फैलाउने समाचार नलेखन अनुरोध गर्दछु । सर्बसाधारणहरुलाई जानकारी मुलक ,ज्ञानबर्दक र सन्देस मुलक समाचार लेखनुस् । आफ्नो स्वार्थकोलागि समाचारलाई बिज्ञापन जस्तो नबनाउनुस् ।

जापान जानको लागि !

नेपाल सरकारले जापानको लागि बाटो खुलाइए पछी नेपाली म्यानपावर ब्यबसायीहरु स्तब्ध भएका छन । कुनै म्यानपावरहरु जापानमा बजार खोज्न हिंडेका छन भने कुनै म्यानपावर जापानजाने नेपाली युवा युवतीहरु जम्मा गर्न थालेका छन । तसर्थ जापानमा नेपालीहरुलाई अबसरका लागि कसरी कार्यक्रम अगाडि बढाउने बिषयमा कुनै योजना कसैसँग पनि छैन । बिना कुनै योजना जापानले कुनै पनि बिदेसीहरुलाई लिदैन । बिभिन्न पत्रपत्रीकाहरुमा चहिने नचाहिने खबरहरुको कारण नेपालीहरु काम भन्दा बढी हल्ला गर्ने प्रबित्तीले गर्दा यो अबसर सहज रुपले अघी बढाउन कठिनाई नै पर्ने सम्भावना छ । जापान सरकारले आगामी जुलाई देखी प्रणालीको नियम परिवर्तन गर्दै छ । त्यस्ले गर्दा जापानमा बिदेशी कामदारहरुलाई अबसर थप्ने छ भने ब्यबसायीहरुले केही अनियमिता गरेको खण्डमा सुरुमा ५ बर्ष सम्म कामदार पठाउन रोक्का गर्ने नियम छ । एउटै कसुर दोहोरिएको खण्डमा सधैंको लागी निलम्बन गर्ने प्रबधान छ । यो प्रणालीबाट राष्ट्रहित हुने गरी फाईदा लिनको लागि गाउ , जिल्ला ,अञ्चल ,सिङगो राष्ट्र नै हातमा हात मिलाएर योजना बनाइ अगाडि बढ्न जरुरी छ । नेपाल सरकारले जापानबाट मागपत्र ल्याए पछी पूर्व स्विकृती लिएर राष्ट्रिय दैनिकमा बिज्ञापन दिनु पर्ने नियम राखेको छ उक्त नियमले सर्वसाधारणहरु अझ ठगिने सम्भावना हुन्छ । जापानजान चाहने कुनै पनि उम्मेद्वार जापान सरकारले तोकिए बमोजिमको काम मा लागेको हुनु पर्ने छ । म्यानपावरको ढोका ढोकामा जानु भन्दा आफ्नो काममा लागेर बसेमा जापानमा अबसर पाउने छन । जापान सरकारको सरोकार निकायको होमपेजमा नेपालको बारेमा जापानका कम्पनी सरोकारवालाहरुलाई सार्वजनिक जानकारी गराएको अवस्थामा नेपाली युवायुबतीहरुलाई अबसर दिन चाहने जापानि कम्पनीका सम्बन्धित कर्मचारी पाहुना बनेर उम्मेद्वारको घर वा औद्योगिक प्रतिष्ठानहरु सम्म पुग्न सक्छन । हातमा सिप भएकाहरुलाई जापानिहरुले असाध्यै मनपराउने भएकोले जापान जान चाहने उम्मेद्वारहरुले आफ्नो आफ्नो जिल्ला गाउमा भएका पेसा सिपहरुको बारेमा धेरै भन्दा धेरै प्रचार प्रसारगर्न सकेमा धेरै अबसर पाउने छन ।
http://www.jitco.or.jp/send/teikikyogi_list.php?id=69

भात खाने मुखले जे पनि खान्छ भात नखाने मुखले के खान्छ ? कुरो बुझ्नु तुरुन्तै घरतिर कुदनु ।

तलको समाचार माघ ४ गतेको कान्तिपुर दैनिकमा प्रकाशित समाचारलाई शिर्षक मात्र फेरेर यस ब्लगमा राखेको छु ।
रेमिटान्सले पत्नी खुसी हुँदैनन् !
काठमाडौ, २०६६ माघ ४ -
पति कमाउन विदेश जाने तर यताचाहिं पत्नीले अर्कैसँग बिहे गर्ने प्रवृत्ति बढ्दै गएको छ । साउनयता महानगरको कानुन महाशाखामा दर्ता भएका सम्बन्धविच्छेदका अधिकांश मुद्दामा यस्तै विषयमा दर्ता भएका छन् ।

पत्नीबाट पीडित भई सम्बन्धविच्छेदका लागि दर्ता भएका ३० वटा मुद्दामध्ये अधिकांश वैदेशिक रोजगारसँग जोडिएका छन् । महाशाखाका अनुसार भर्खरै बिहे गरी रोजगारीका लागि जापान बसेका सामाखुसीका एक युवकले १२ वर्षको सम्बन्धपछि रेमिटान्सले जोडेको घरजग्गा मात्रै होइन, पत्नी र छोरो पनि गुमाउनुपर्‍यो । उनीसँग यतिबेला बिहेपछि २/४ पटकमात्रै बसेको सम्झना र केही तस्बिरबाहेक अरू केही रहेन ।

महाशाखाका कानुन अधिकृत वसन्त आचार्यका अनुसार युवकले काठमाडौं पुग्नुभन्दा अघिल्लो दिन फोनबाट मायालु लवजमा एयरपोर्टमा लिन आउने वाचा गरेकी पत्नीले आवारा परिचालन गरी निर्ममतापूर्वक कुटलन् भन्ने कल्पना गरेका थिएनन् । तर यस्तै दुःखदायी घटना भयो । प्रेम सम्बन्धपछि मागीबिहे गरेका उनले पत्नी र उनले परिचालन गरेका कुटाइ खानुपर्‍यो ।

विदेश बसेर दैनिक पत्नीसँगँ मोबाइल र च्याटमार्फत संवाद गरिरहने युवकले यता त पत्नी अर्कै केटासग बिहे गरी बसेको भेटे । सामाखुसीको घरमा जब उनी पुगे त्यहा अर्कै केटो फेला पर्‍यो । टोलका छरछिमेकले वास्तविक पति देखेपछि चकित बने । कुटाइबाट पीडित बनेका उनी अन्तमा दसी जुटाउन लम्जुङको ससुराली पुगी ससुरालाई ल्याए । कन्यादान गरी बिदाइ गरिएकी युवतीका बुबाले सामाखुसीमा छोरीको सम्बन्ध अर्कैसँग देखेर मुर्छा परे । आफ्ना तर्फबाट छोरीसँगको नाता टुटेको घोषणा गरी उनले वास्तविक ज्वाइँसँग माफी मागे ।

महानगरमा मेलमिलाप हुन नसकेपछि यो मुद्दा अन्तमा काठमाडौं अदालतमा सम्बन्धविच्छेदका रूपमा टुंगियो । महाशाखाका अधिकृत शरदबाबु पाण्डेका अनुसार युवकले सामाखुसीको घर छोरा, पत्नी र आफ्नो गरी तीन भागमा बाँडे र अर्को बिहे गरे ।

यो एउटा नमुना घटना हो । बेलायत, अस्ट्रेलियालगायत खाडी मुलुकमा धन कमाउन गएका केही युवकले पनि काठमाडौंमा रहेकी पत्नीले रेमिटान्स सकेर अर्कै युवकसँग सम्बन्ध बाँधेको प्रमाण जुटाई महानगरमा सम्बन्धविच्छेदका लागि मुद्दा दर्ता गराएका छन् । अधिकांश युवकले पत्नीसँग अर्कै पुरुषले अंकमाल गरेका नग्न अवस्थाका तस्बिर र भिडियोसहितका प्रमाण बुझाएका छन् । महानगरमा वाषिर्क सरदर ५० मुद्दा दर्ता हुन्छन् । यसमा पत्नीको आचरणका कारण अलग्गिने पतिको संख्या बढी छ ।

कानुनले महिलालाई पतिसँग सम्बन्धविच्छेद गर्नुपरे सोझै अदालत जाने बाटो खुला गरेको छ तर पुरुषहरूले पत्नीसँग अलग हुनुपरे स्थानीय निकायमा मुद्दा दर्ता गनर्ुपर्छ ।

९ वर्षदेखि महानगरमा पीडित पतिका मुद्दा मेलमिलाप गराउने जिम्मा पाएका कानुन अधिकृत आचार्यका अनुसार पछिल्ला दिनमा पत्नीपीडित पतिको संख्या बढ्दो

छ । 'सुरुका वर्ष पत्नीहरू पीडित देखिन्थे, अहिले पीडित पति बढी छन्,' उनले भने ।

महानगरका कानुनी सल्लाहकारसमेत रहेका आचार्यका अनुसार यस्ता मुद्दामा अधिकांश पत्नीलाई एक्लै छाडेर विदेश भासिएका पति बढी छन् । त्यसैगरी अधिकाशं मुद्दा अन्तरजातीय मागी/प्रेम बिहेमा आधारित छन् । त्यस्तै ९ वर्षअघि सम्बन्धविच्छेद गराउने ज्वाइँ सम्मानपूर्वक अलगिन्थे तर अहिले महानगर मुद्दा दर्ता गराउने 'ज्वाइँसाप' माथि मेलमिलाप केन्द्रभित्रै आक्रमण र दुव्र्यवहार हुन्छ ।

कानुनी अधिकृत आचार्य पति र पत्नीबीच गाँस, बास, कपासबाहेक सहबास पनि अति आवश्यक रहेको बताउँछन् । उनी भन्छन्, 'पति र पत्नीबीच दिनको एकपटक शारीरिक भेट अति आवश्यक छ,' उनले थपे, 'पत्नीलाई स्वदेशमा छाडेर दैनिक फोन र च्याट गर्दै महिलाको मनोवैज्ञानिक आवश्यकता पूर्ति हुँदैन ।'

प्रेमी र प्रेमिकाको हकमा पनि यो नियम लागू हुन्छ तर बिहेपछि पत्नीलाई एक्लै छाड्नु झन् खतरा रहेको उनको भनाइ छ । नौ वर्षे अनुभव सुनाउँदै उनले आइतबार कान्तिपुरलाई भने, 'पत्नीको यौनमनोविज्ञानलाई सम्मान नगर्नेको घर बिग्रेको छ ।'

जताततै जापान !

नेपाल सरकारले जापानमा औद्योगिक प्रशिक्षार्थी पठाउन निजीक्षेत्रका म्यानपावर ब्यबसायीहरुलाई इजाजत दिए पछी अब ब्यबसायीहरु जापानमा बजार खोज्न जाने भएका छन । लाखौं नेपाली युवा युबतीहरुले जापानजाने सपना बुनीसकेका छन । बजार त खोज्न जाने भयो तर कुनै पनि ब्यबसायीहरुसँग केही पनि योजना छैन । मात्र जापानमा नेपालीहरु कसरी पठाउने ? यो प्रणालीको ज्ञान नभएको कारण धेरै ब्यबसायी लगायत नेपाली युवा युबतीहरुको समय र पैसाको बर्वाद हुने निस्चित छ । एकदम जिम्मेवारी पूर्ण यो प्रणालीले भबिस्यमा नेपाल र जापानको सम्बन्धमा चिसोपन त ल्याउने होइन । नेपाल सरकार र सरोकारवालाहरुले म्यानपावर समय समयमा अनुगमन गरिएन भने धेरै नेपाली युवायुबतीहरु फसिने सम्भाबना छ । नेपाल सरकारले जापान दुताबास लगायत जाइका AOT को सल्लाह लिएर म्यानपावर ब्यबसायीहरुलाई निगरानीको साथ कार्यन्वयन गराउनु पर्ने छ ।

जापानजान चाहने युवायुबतीहरुले १० ,१० जनाको समुह भएर भबिस्यको आफ्नो योजना पत्र बनाएमा बजार ब्यबस्थापकलाई सजिलो हुनेछ । केही ठगीगर्ने योजनाका ब्यबसयीहरुले सँगै एउटै योजना भएका उमेद्द्वारलाई नचिनाउने सम्भाबना हुने भएकोले यो प्रणालीलाई सहजलान कठिन हुने छ कि ?

पैसा आयो ।

सुरुमा त विश्वाश नै लागेन । आज बिहानै हुलाकीले एउटा पोस्टकार्ड घरमा छोडेको रहेछ । भाईको फोन आयो दाई जापानबाट चिट्ठी आएको छ घरमा लिन आउनु होला भनेर । जापानबाट केही कागजपत्र आउनेवाला त थियो । हत न पत चिया पिएर बाईकलिएर घरमा गए । चिट्ठी होइन पोस्टकार्ड आएको रहेछ । त्यो पनि गुगलबाट। पातलो पट्याएको कार्ड खोलेर हेरेको त । पैसा पठाउनको लागि ठेगाना reconformation गर्नको लागि PINCODE online बाट भरेर पठाउनु भनी गाईड पो पठाएको रहेछ ।

कलेज जाने बहानामा अनैतिक काम

देवबहादुर कुँवर

काठमाडौँ, मङ्सिर ३ गते । साथीको 'बर्थ डे' छ भन्दै अनेक बहाना रचेर घरबाट निस्कने तपाइँका छोराछोरी कहाँ जान्छन् केही हेक्का राख्नुभएको छ ? यदि छैन भने उप्रान्त ख्याल गर्नुहोस् । तपाइँसँग जेसुकै भने पनि उनीहरूको दिनचर्या फरक हुनसक्छ ।

कलेज, कम्प्युटर, ट्युसन तथा साथीभाइ भेटघाटको बहानामा घरबाट निस्कने कतिपय युवकयुवती राजधानीका गेस्टहाउस तथा होटलहरूमा अश्लील क्रियाकलापमा संलग्न रहेको अवस्थामा प्रहरीको फन्दामा पर्न थालेका छन् ।

महानगरीय प्रहरी प्रभाग सोह्रखट्टेले गोँगबु नयाँबसपार्क, गल्कोपाखा र ठमेललगायतका विभिन्न क्षेत्रका होटल तथा गेस्टहाउसबाट मात्र एक दर्जन जोडीलाई पक्राउ गरिसकेको छ । पक्राउ पर्ने युवकयुवती १० जोड २ तथा क्याम्पसमा अध्ययनरत किशोर किशोरी हुने गरको प्रहरी प्रभागले जनाएको छ ।

यस्ता किशोर किशोरीले रातिको समयमा रक्सी खाएर होहल्ला गर्ने गरेका कारण अन्य सर्वसाधारणले नै प्रहरीलाई फोन गरी सुराकी दिने गरेको स्पष्ट पार्दै प्रहरी सहायक निरीक्षक तारा विक भन्नुहुन्छ, सुरुमा श्रीमान्श्रीमती हुँ भनेर दाबी गर्ने यस्ता जोडीहरू अनुुसन्धान गर्दै जाँदा गर्लफ्रेन्ड र ब्वाइफ्रेन्ड हुन्छन् ।

राजधानीका धेरैजसो कलेजमा अध्ययन गर्ने युवकयुवती बर्थ डेका नाममा अभिभावकलाई ढाँटेर गेस्टहाउसमा र बिहानपख कलेज जान्छु भन्दै अन्यत्रै घुम्न जाने गरेको गुनासो अभिभावकले प्रहरीसामु पोख्ने गरेको उहाँले बताउनुभयो । बुधबार राति बसपार्कस्थित रुप्सी गेस्टहाउसबाट पद्मकन्या क्याम्पसमा बीए तेस्रो वर्षमा अध्ययनरत युवतीहरूलाई पक्राउ गरिएको जानकारी उहाँले दिनुभयो ।

स्थायी घर सुर्खेत बताउने ती युवतीलाई बस चालकसँग रमाइलो गरिरहेको अवस्थामा पक्राउ गरिएको र एक अर्को जोडीलाई आजै बिहान विष्णुमती खोला किनारामा मिनीस्कर्ट लगायकै अवस्थामा अश्लील क्रियाकलाप गर्दै गरेको बेला पक्राउ गरिएको प्रभागका प्रहरी निरीक्षक रुगमबहादुर कुँवरले बताउनुभयो ।

ती युवतीहरूले आफूसँग पक्राउ परेका केटाहरू आफ्नो ब्वाइफ्रेन्ड भएको बताएका छन् केटाहरूले पनि गर्लफ्रेन्ड भनेका छन् । पिपुल्स क्याम्पस पकनाजोलको युनिर्फम र विद्यार्थी कार्ड बोकेको एक जोडीले आफूहरूले यस्तो कार्य धेरै अगाडिदेखि गर्दै आएको बताएको छ ।

होटलमा गएपछि प्रहरीले पक्राउ गर्ने डरत्राससँगै बिहानको समयमा कसैले नदेख्ने गरी विष्णुमती खोला किनारा पुगेको बताउने त्यो जोडीले अश्लील कार्य गर्नेक्रममा सर्वसाधारणको आँखा छल्न नसकेको स्वीकारेको छ । उनीहरूलाई सख्त चेतावनी दिँदै अबका दिनमा सार्वजनिक ठाउँमा त्यस्तो अश्लील कार्य नगर्ने सर्तमा दिउँसो रिहा गरिएको प्रनि कुँवरले बताउनुभयो ।

विष्णुमती खोला किनारा र म्हेपी मन्दिर जङ्गलमा हुने क्रियाकलप नियन्त्रणका लागि स्वयं स्थानीयवासीले प्रहरी कन्ट्रोलमा फोन गरी जानकारी दिने गरेका छन् । सोही सूचनाका आधारमा प्रभागबाट खटेको टोलीले उनीहरूलाई नियन्त्रणमा लिएको हो । कलेजको डे्रसमा सजिएका यस्ता किशोर किशोरी बिहान बेलुका सार्वजनिक ठाउँमा र राति गेस्टहाउसमा भेटिने गरेको जानकारी पनि उहाँले दिनुभयो ।

कतिपय होटलमा छापा मार्न जाँदा विभिन्न क्याम्पसको कार्डसमेत बरामद हुनुका साथै पक्राउ परेका युवकयुवतीको झोला चेकजाँच गर्दा क्याम्पसको डे्रससमेत बरामद हुने गरेको प्रहरीले जनाएको छ । अभिभावक पनि आफ्नो छोराछोरीको यस्तो क्रियाकलापप्रति त्यति सचेत नहुने गरेको पाइएको छ ।

साँझ बर्थ डे र बिहान तथा दिउँसो कलेज तथा ट्युसनको बहानामा घर बाहिर जाने कतिपय युवकयुवतीहरू रमाइलो गर्न गेस्टहाउस जाने गरेको पाइएको छ । रमाइलो गर्ने क्रममा बियर तथा रक्सी खाने र एकआपसमा झगडासमेत गर्ने गरेको अवस्थामा समेत त्यस्ता जोडीहरूलाई प्रहरीले पक्राउ गर्ने गरेको पाइएको छ ।

यसरी, पक्राउ परेका युवकयुवती सम्झाइबुझाई अभिभावकको जिम्मा लगाउनेक्रममा प्रहरीले सबै पोल खोलेपछि अभिभावकहरूले आफ्नो सन्तानले गर्ने क्रियाकलापप्रति सचेेत हुने गरेका छन् । म्हेपीका गोपालमान श्रेष्ठ भन्नुहुन्छ, जागिर खाने कि छोरीछोरीको गोठालो लाग्ने, अभिभावकले ध्यान दिन नसकेका कारण यस्तो समस्या आएको हो ।

प्रहरी प्रभाग सोह्रखुट्टेले यो दुई हप्तामा मात्र एक दर्जन जोडीलाई पक्राउ गरिसकेको छ ।

कुरा पुरुष बेश्याको ।

बिहान उठेर एउटा राष्ट्रिय दैनिकको मुखपेजमा देखे पुरुष बेश्या बारेको समाचार । एककप चिया सँगसगै समाचार पढे । नयाँ नेपालको बिकास सँगसगै धरी ईन्टरनेट मार्फत नेपाली युवतीहरुले यौन सन्जाल फैलाएको समाचार , नेपाली पुरुष बेश्याको समाचार लगायत नेपाली अभिनेत्रीहरुको अस्लील भिडियो प्रकरणहरुको खबर पढदा मलाई लाग्यो अब नेपाल बिकास भयो जस्तो लाग्यो । कुनै पनी प्राणीको चरम सुख भनेको नै यौन सुख हो । आज संसार खुल्ला र उद्वार भएको अवस्थामा नेपाल र नेपालका प्रशासन सन्कुचित सोचाइ लिनु हुँदैन जस्तो मलाई लाग्छ । यस्ता बिकृतीको समाधानको एउटा मात्र उपाय मैले देखेको छु कि सरकारले नागरिकहरुलाई ब्यस्तता बनाइदिने र रोजगारी दिन सक्नु नै यस्ता बिकृतीको समाधान हुन सक्छ । यौनब्यापार संसारमा कुन देशमा छैन र ? यौनकृयालाई बिकसित मुलुकहरु जसरी लीएको छ त्यसरी नै नेपाली समाजले लिनु पर्ने देखिन्छ । यौनब्यापारलाई ब्यबस्थिकरण गर्न सकिन्छ तर निर्मुल पार्न असम्भव छ । यौनकृया अपराध होइन । यौनकृयामा लागेको मान्छेहरुको नियन्त्रणमा राज्यका प्रशासन नै लाग्नु पर्ने कुनै जरुरी छ जस्तो मलाई लाग्दैन ।

के यौनकृया सम्पन्न मान्छेहरु ले गर्‍यो भने मनोरन्जन र गरीबहरुले गर्‍यो भने यौन ब्यापार हुन्छ र ? कृया एउटै ब्यक्तित्वको फरक हुनासाथ शब्द नै फरक हुन्छ र ?सम्पन्न भए पछी संस्कार आँफै सिक्छ । हाम्रो देसका ठुल्ठुला नेताहरु पनि त बेश्यालय नपुगेका होइन नि । अझ बिदेसमा त कुतनैतीक भेटघाटमा अनिवार्य यौनसत्कार गर्ने चलन नै छ । के हाम्रा नेताहरुले पनि बिदेशको निमन्त्रणामा यौनसत्कार भोगेको छैन र नेपाल आउने बिदेसी मित्रराष्ट्रका पाहुनाहरुलाई यौन सत्कार गरेको छैन र यौन सम्बन्ध सबभन्दा विश्वासिलो सम्बन्ध हो । त्यो सम्बन्धले धेरै कुराको बिकास गर्दछ । घुस खान नमिल्ने देसहरुमा यौनसत्कारको माध्यमबाट आफ्नो सेवाग्रहीहरुको सेवा गरेको हुन्छ । ताल्चा लगाउन(पासवर्ड राखेर लक गर्न ) नमिल्ने ठाउँको ठेक्का हामी र प्रशासनले लिएर साध्य लाग्छ र ।यौन शिक्षालाई आधारभुत शिक्षामा पनि राख्ने,फेरी त्यही यौनकार्यलाई गैरकानुनी कृयाकलापको रुपमा लिने कस्तो नियम हो । आफ्नो मनोबल उर्जाको लागि यौनसंपर्क गरिने हो । आफु र सहपाठीको आपसी खुशीको लागि समागम गर्ने हो । यौनलाई पैसामा कारोवार गर्नु पक्का पनि राम्रो काम होइन । तर पनि आफ्नो मुल्य कसैले लिएर ब्यवसाय गर्छ भने त्यस्ता कार्य, गर्ने ब्यक्तीमा भर पर्ने कुरा हुन ।

पचास हजारमा जापान

कान्तिपुर दैनिकबाट साभार गरिएको ।


काठमाडौ, २०६६ कार्तिक २६ - प्रशिक्षार्थी कामदार रूपमा जापान जाने नेपालीले ५० हजारभन्दा बढी खर्चनु नपर्ने भएको छ । हालै अन्तिम रूप पाएको जापानमा औद्योगिक प्रशिक्षार्थी कामदार पठाउने निर्देशिकामा यस्तो व्यवस्था गरिएको हो । श्रम तथा यातायात मन्त्रालयले बुधबार निर्देशिकालाई अन्तिम रूप दिएको हो ।

'कामदारले लगभग ५० हजार रुपैयाँ तिरे पुग्छ,' मन्त्रालयका सहसचिव पूर्णचन्द्र भट्टराइले भने, 'यो एजेन्सीले जानुअघिको तयारी र व्यवस्थापन खर्चका रूपमा लिन पाउने भएका हुन् ।' भिसा प्रक्रिया, हवाई टिकट खर्चलयायत अन्य खर्च कामदार लैजाने कम्पनीले नै बेहोर्ने उनले बताए ।

निर्देशिकाअनुसार कामदारसँग कम्तीमा दुई वर्षको कार्यानुभव हुनुपर्छ । यस्तै कामदार १८ देखि ४० वर्षभित्रको हुनुपर्नेछ । यस्ता कामदारले जापानमा ३ वर्ष काम गर्न पाउनेछन् । 'जापानी भाषा र संस्कृति अनिवार्य रूपमा जानेको हुनुपर्छ,' उनले भने ।

'पहिलो एक वर्ष उनीहरूले प्रशिक्षार्थी कामदारका रूपमा काम गर्नेछन्,' भट्टराईले भने, 'त्यसपछिका दुई वर्ष उनीहरूले अभ्यासार्थीका रूपमा काम गर्नुपर्छ ।' यसरी जाँनेले पहिलो एक वर्ष मासिक लगभग ३५/४० हजार रुपैयाँ निर्वाह भत्ता पाउनेछन् । 'त्यसपछिका दुई वर्षमा १ लाख रुपैयाँभन्दा बढी कमाइ हुने देखिन्छ,' मन्त्रालयका अर्का अधिकारीले भने, 'तर यो कम्पनीअनुसार फरक पर्न सक्छ ।' उनीहरूले एक वर्षसम्म स्वास्थ्य उपचार र बिमाजस्ता सुविधा भने पाउँदैनन् ।

यस्तै निर्देशिकामा काम छाडेर भाग्न नपाइने व्यवस्था छ । तर कामदार नफर्किए कम्पनी पूर्ण रूपमा उत्तरदायी भने हुँदैन । 'कम्पनीले कामदारको नियमित अनुगमन गर्नुपर्छ,' निर्देशिकामा छ, 'कामदार भागेमा यसको जानकारी सम्बन्धित निकायलाई गराउनुपर्छ ।' भट्टराईले भने, 'यदि एजेन्सीले अनुगमन नगरेको पाइए उसको लाइसेन्स खारेज गर्न सकिन्छ ।'

निर्देशिका कानुन, अर्थ र परराष्ट्र मन्त्रालय तथा जापानस्थित नेपाली दूतावासमा पठाइनेछ । यसमा महत्त्वपूर्ण टिप्पणी आएन भने दुई साताभित्र अनुमोदन गरी त्यसपछि कार्यान्वयनमा ल्याइने मन्त्रालयले जनाएको छ ।

निर्देशिका जापानामा औद्योगिक प्रशिक्षार्थी कामदार पठाउन अनुमति पाएका १ सय ७१ म्यानपावर कम्पनी र नेपाल उद्योग वाणिज्य महासंघले पालन गर्नुपर्छ । 'निर्देशिका जापान कामदार पठाउनका लागि महत्त्वपूर्ण काम हो,' श्रम मन्त्रालयका सचिव बाबुराम आचार्यले भने, 'यसलाई सकेसम्म छिट्टै कार्यान्वयनमा ल्याउँछौ ।' कामदारले जानुअघि राम्र्रो तयारी र प्रशिक्षण लिएर जाऊन् भनेर केही बढी शुल्क लिन सक्ने व्यवस्था गरिएको उनले बताए ।

नेपालले सन् २००३ मा उद्योग वाणिज्य संघमार्फत प्रशिक्षार्थी कामदार पठाउनेबारे जिटकोसँग सहमति गरेको थियो । सन् २००८ को अन्तमा सरकारले फेरि वैदेशिक रोजगार व्यवसायीमार्फत कामदार पठाउनेबारे जापानसँग अर्को सहमति गरेको थियो ।

यसअघि छजना कामदार पठाएको उद्योग वाणिज्य महासंघले प्रतिव्यक्ति २० हजार रुपैयाँ लिएर कामदार पठाएको थियो । 'सुरुमा पठाएका छजनाको कामले उनीहरू खुसी भएका छन्,' महासंघका उपाध्यक्ष प्रदीपजंग पाण्डेले भने, 'त्यसले पछिल्लो समय कामदारको माग बढिरहेको छ ।' सचिव भट्टराईका अनुसार जिटकोको एक प्रतिनिधिमण्डल फेब्रुअरी पहिलो साता कामदार पठाउने वैदेशिक रोजगार व्यवसायी र महासंघलाई अभिमुखीकरण तालिम दिन आउने भएको छ ।

मेरो प्रतिकृया:-
५० हजार भिसा भईसकेपछी तिर्ने कि सुरु मै तिर्ने खुलेन । सुरु मै तिर्ने हो भन्ने भिसा अथवा जापानमा जान पाएन भने त्यो रकम के हुने हो । जापानको बजार खोज्न त्यती पैसाले पुग्दैन । जापानजाने सबै उम्मेद्वारहरुले पहिला नै ५० हजार तिर्नु पर्ने हो भने त्यो रकम बढी हुन्छ । जिट्कोको निर्देशन अनुसार जापानजाने टुगो भए पछी मात्र जापानि भाषा सिकाउन लगाउने कुरा छ भने अहिले नेपालमा जापानि भाषा सिकाउने संस्थाहरु ब्यापक बढी रहेको छ । यो प्रणालीमा अनियमित्ता भयोभने नेपालबाट कोही पनि जान नपाउने गरी निलम्बन गर्ने जापान सरकारको नियममा छ । नेपाल सरकार ले यस् प्रणालीलाई गम्भिर पूर्वक अनुगमन गर्नु पर्ने देखिन्छ । अर्को कुरा श्रम मन्त्रालयबाट छिटो भन्दा छिटो जापान प्रायोजनको इजाजत दिन ढिलो भयो भने अहिलेको सुचिकरण ब्यर्थ हुन सक्छ । यस कार्यमा आवद्व हुने संघ संस्थाहरुले समय र बचनको पालना गर्ने र जाने उम्मेद्वारहरु लगनशिल र इमान्दार हुनु पर्ने छ ।

बाटो खुल्यो हिंड्न जादैन ।

अन्तत नेपालीहरुलाई आफ्नो सिप बिकासको लागि जापानको बाटो खोली दिएको छ श्रम मन्त्रालय ले । तर वास्तविकता भन्ने अर्कै छ । जताततै जापान पठाइ दिन्छु भनेर राहदानी र बैना माग्ने ठगहरुबिगबिगी बढेको छ ।
अलिकती बुद्धी भएकाहरुले [जापान जान के गर्नु पर्छ ?]भनेर एउटा प्रश्न सम्म राख्न जानेको छ । तर फताहाहरुको बनावटी उत्तर मै चुप लाग्छन नेपालीहरु । १०००० हजार भन्दा बढी नेपालीहरुले जापान जानको लागि राहदानी र बैना ठगहरुलाई बुझाई सकेको अवस्था छ । के त्यी ठगहरुले नेपालीहरुलाई उनीहरुले आसा गरे अनुसार गन्तब्यमा पुर्याउने काम गर्न सकिन्छ त ? कुनै पनि हालतमा सकिन्दैन । किनभने कागजी प्रकृया धेरै छ । म्यानपावर ब्यबसायीहरु मध्येमा गलत नियत र अशिक्षित ब्यक्तित्वहरु धेरै छन । जापानले आफुले नेपाली जनशक्ती जापानमा लिन खोजेको होइन जापानको औद्योगिक प्रतिष्ठानहरु नेपाललाई दिन खोजेको हो । भबिस्यमा जापानको औद्योगिक प्रतिष्ठानहरु नेपालमा स्थानातरण गर्नको लागि जनशक्ती जुटाउनको लागि पुर्वाधार स्वरुप नेपालबाट प्रशिक्षार्थीहरु लिने गरिन्छ । यस प्रणालीबाट कोरिया,मलेसिया र चाइनाहरुले लाभाम्बित भई सकेको छ भने नेपालले यो प्रणालीलाई कसरी अगाडि बढाउने हो । ब्यबसायीहरुको लापर्वाहीले कतै नेपाल कै बेइजत गराउने त होइन । जुन औद्योगिक प्रतिष्ठानहरुमा नेपालीहरुले रोजगार पाओस बिदेसी सामानहरु निर्यात गरेर नेपालको पैसा बिदेसमा नजाओस भन्ने उदेष्य हो ।
१ .जापान जान के गर्नु पर्छ त ?
आफु कुन पेसामा लागेको छ त्यो पेसा जापान सरकारले तालिमको सुचीमा राखेको छ कि छैन बुझ्नु पर्छ ।
२ .के के कागजपत्र चाहिन्छ त ?
प्रशिक्षणमा जाने नेपाली उम्मेद्वारले सम्बन्धित निकायबाट तालिम लिएको हो भनी प्रमाणित गराएर ल्याउनु पर्ने छ । र उक्त कामको तालिम लिएर नेपाल फर्केर आएपछी काम दिने कम्पनी निस्चित गर्नु पर्ने छ । हाल तालिमलिन खोजेको काम गरिरेहेको छ भनेर प्रमाणीत गराउनु पर्ने छ ।
३ .जापानी भाषा पहिला नै सिक्नु पर्छ त ?
पर्दैन । राहदानी पनि बनाउनु पर्दैन । अन्तर्वातामा सफल भईसके पछी जापानि कम्पनीले जापानि भाषा सिक र राहदानी बनाउ भने पछी मात्र बनाउनु पर्छ । खाडी मुलुकजाने मानसिक भएकाहरुलाई यो नियम लागु हुने छैन ।
४ .पैसा कती लाग्छ त ?
जापान सरकारको नियममा पैसा लिनु गैरकानुनी हो । तर साचै नै कामगर्ने मान्छेको खर्च धेरै हुने भएको हुनाले आफुलाई गरेको सहयोग बापत केही रकम दिनु राम्रो हुनेछ ।
५ .यो प्रणाली को उदेश्य के होला ?
जापानमा भएका कृषि प्रबिधी लगायत अन्य औद्योगिक प्रतिष्ठानहरु नेपालमा स्थानतरण गर्ने हो । जस्ले नेपाल आफ्नै देसमा हरेक कुराहरु उत्पादन गरी आत्मनिर्भर बन्ने छन ।

६ .के को आधारमा छनौट गरिन्छ ?
ब्यक्तित्व,इमान्दारिता र वास्तबिक रुपमा सम्बन्धित काममा लागेको ब्यक्ती भएको आधारमा छानिन्छ ।
८ .जापानमा तालिममा जानको लागि कहाँ संपर्क होला ?
नेपाल सरकारले इजाजत दिएका कुनै पनि निकायबाट आबेदन दिन सक्नेछ,विश्वासिलो म्यानपावर मार्फत प्रकृया गर्दा राम्रो हुन्छ। जापानमा संपर्क कार्यालय भएको म्यान पावरबाट गर्दा मौका धेरै हुन्छ।
९ .तालिम लिएर फर्केपछी फेरी जापान जान पाईन्छ ?अथवा पढ्न जान पाईन्छ ?
यो प्रणाली जापानमा भएको सिप नेपालमा स्थानतरण गर्ने उद्वेश्य भएको हुँदा तालिम लिएर फर्केकाहरु फेरी जापान जान पाउदैन । जापानमा सिकेर आएको सिप नेपालमा कार्यन्वयन गर्ने हो ।

क्र.म.स

प्रशिक्षार्थी कामदार निर्देशिका जारी गरिने

नेपाल समाचारपत्र, (काठमाडौं) सरकारले प्रशिक्षार्थी कामदार जापान पठाउने प्रणालीसम्बन्धी कार्यविधि निर्देशिका जारी गरी जापानमा कामदार पठाउने प्रक्रिया अघि बढाएको छ।

श्रम तथा यातायात व्यवस्था मन्त्रालयले तयार गरेको उक्त निर्देशिका १० दिनभित्र जारी गरी जापान पठाउने कार्य अघिबढाउने गृहकार्य भइरहेको मन्त्री मोहमद अफताव आलमले जानकारी दिनुभयो। मन्त्री आलमले नेपाली प्रशिक्षार्थी कामदारलाई जापानमा रोजगारीमा पठाउन अवलम्बन गर्नुपर्ने प्रक्रिया स्पष्ट गरी मन्त्रालय र जापान इन्टरनेसनल ट्रेडिङ कोपअरेसन अर्गनाइजेसन (जिट्को) बीच सम्पन्न सम्झौतालाई कार्यान्वयनमा ल्याई सहकार्य अघि बढाइएको जानकारी दिनुभयो।

नेपाल वैदेशिक रोजगार व्यवसायी संघले शुक्रबार जापानमा कामदार पठाउने सम्बन्धमा आयोजित अन्तरक्रियामा श्रममन्त्री आलमले जापानमा नेपाली प्रशिक्षार्थी कामदार पठाउने सम्बन्धमा रहेको अन्योल निर्देशिका जारी भएपछि हट्ने बताउनुभयो। निर्देशिका जारी भएपछि नेपाली व्यवसायीलाई जापानमा गएर व्यवसाय प्रवर्द्धन गर्न ढोका खुल्ले उहाँले बताउनुभयो।

‘जापानमा नेपाली कामदार पठाउने प्रक्रियालाई मर्यादित बनाउनुहोस्’, मन्त्री आलमले जापानमा कामदार पठाउन छनोट भएका १ सय ७२ मेनपावर एजेन्सीलाई भन्नुभयो- ‘नेपाली कामदारलाई यस्तो काम दिन्छु, यति पैसा लाग्छ भनेर अनियमिता नगर्नुहोस्, यस्तो कार्य गर्नेलाई मन्त्रालयले कारबाही गर्नेछ।’

सरकारले जापानमा कामदार पठाउने कम्पनीले कति पैसा लिने र कम्पनीले कति धरौटी राख्ने भन्ने सम्बन्धमा मन्त्रालयले छिट्टै निर्णयगर्नेसमेत उहाँले जानकारी दिनुभयो।

केही दिनअघि मन्त्री आलमको नेतृत्वमा जापान गएको नेपाली टोलीले जापानमा नेपालीका लागि ‘केयर गिभर’ क्षेत्रमा हुन सक्ने मागको सम्बन्धमा समेत जापानी पक्षसँग छलफल गरेको थियो। सो अन्तरक्रियामा नेपाल वैदेशिक रोजगार व्यवसायी संघका अध्यक्ष तिलकबहादुर रानाभाटले सरकारले निर्देशिका जारी गरी छनोट भएका कम्पनीलाई जापानमा बजार प्रवर्द्धन गर्न सहयोग गर्नुपर्ने बताउनुभयो।

रानाभाटले नीतिमा उल्लेख गरिएको रकम मात्र सेवा शुल्कका रूपमा कामदारबाट उठाउन व्यवसायीलाई अनुरोध गर्नुभयो। ‘सरकारका सबै नीति नियम व्यवसायीले मान्नेछन्। तर, जापानमा कामदार मागेमा सरकार जिम्मेवार हुनुपर्छ’ -रानाभाटले भन्नुभयो।

सरकारले जारी गर्न लागेको निर्देशिकामा जापान जान इच्छुक प्रशिक्षार्थीले नेपालको उद्योग मन्त्रालयअन्तर्गतका निकायमा दर्ता भएका औद्योगिक प्रतिष्ठान, उद्योग-व्यवसाय, कृषि, सहकारी, होटल, पर्यटन व्यवसाय, सेवा तथा वस्तु उत्पादन व्यवसायजस्ता क्षेत्रमा न्यूनतम दुई वर्षकाम गरेको हुनुपर्नेछ।
त्यसै गरी कृषिसम्बन्धी कामको निमित्त जान चाहने कामदारले सम्बन्धित उद्यम वा सम्बन्धित विषयको सहकारीमा काम गरेको हुनुपर्नेछ।

साथै जापानी भाषा तथा संस्कृतिका सम्बन्धमा न्यूनतम जानकारी भएको हुनुपर्नेछ। प्रशिक्षार्थीको उमेर १८ वर्षेखि ४० वर्षननाघेको हुनुपर्ने निर्देशिकामा उल्लेख गरिएको छ। जापानमा कामका लागि जाने नेपालीले तोकेको कार्यक्षेत्रभन्दा बाहिर भागेर काम गरेको पाइएकाले सरकारले अब जाने कामदारका लागि कडा नियम लागू गर्ने भएको छ।

जिट्कोअन्तर्गत जापान जाने नेपाली प्रशिक्षार्थी कामदारले समय सकिएपछि नेपाल र्फकनुपर्ने व्यवस्था कडारूपमा लागू गर्न र नियम उल्लंघन गर्नेलाई स्वदेश फर्केपछि कारबाही गरिने मन्त्रालयले जनाएको छ।

हामी नेपाली कती सोझा ?

एक्काइशौ सताब्दीमा ईन्टरनेटको बिकास सँगै नेपालीहरुको संगत संसारका बिभिन्न देसका नागरिकहरुसँग भएको देखिएको छ । यो बिकासले संसार लाई नै एउटा सिङो राष्ट्र जस्तै बनाइ दिएको छ भने यो ईन्टरनेटको दुनियाँमा बिकास र बिक्रिती पनि उत्तिकै छ । नेपालको ईन्टरनेटको बिकास संसारको तुलनामा केही कमी नभए पनि आर्थिक स्तर एकदम कमजोर छ । यस्तो गरीब देसका जनताहरु लाई ठग्न संसारका बिभिन्न देसका नागरिकहरु नेपालीहरुलाई ठग्न बिभिन्न बहना बनाएर मित्रता बनाउन खोजी रहेछन भने सोझा सिधा नेपालीहरु बिदेसीबाट एउटा मेल आयोभने हुरुक्कै भएर मरिहत्ते गरी हाल्छन । तुरुन्त मेरो साथी भनेर विश्वाश गरी हाल्छन । एउटा बिदेसी बुदाले काठमाडौं कि २० बर्ष कि एउटी केटीको ईमेल हात पारेछन । त्यो बुढाले आफ्नो परिचय ईमेलबाट दियो र नेपाली युबती पनि हुरुक्क भएर जवाफमा आफ्नो भबिस्यको सपनाहरुका कुरा गर्न थालछ । ईमेलबाट नै आफ्नो आफ्नो फोटो पनि साटासाट गरेछन । १ महिना बित्यो २ महिना बित्यो उनीहरुको सम्बन्ध गहिरिदै गएछ । त्यो बुदोले नेपाली युबतीलाई सोध्यो म १ बर्ष पछी नेपाल आउँदै छु तिमीलाई के उपहार ल्याइदिउ ? नेपाली युबतीले जवाफमा लेखेछ "मलाई केही पनि चहिन्दैन तपाईं नेपाल आएपुग्छ ।" बिदेसी बुदोले लेखेछ म त ७२ बर्ष तिमीले मलाई मन पराइदिएन भने म नेपाल सम्म गएको केही अर्थ हुँदैन । नेपाली युबतीले लेखेछ "उमेर धेरै भएको मान्छे परीपक्व हुन्छन त्यसमा तपाईंले कुनै चिन्तालिनु पर्दैन ।" म तपाईं लाई माया गर्छु । त्यो बुदो नेपालको बारेमा धेरै जानकारी ईन्टरनेटबाटनै लिइसकेको रहेछ । नेपाली युबती काठमाडौंको रहेछ । त्यो बुदाले ईमेलमा लेखेको रहेछ । मलाई नेपालको पोखरा एकदम मन पर्‍यो , काठमाडौंमा बस्न रहर छैन , नेपालको अन्तरराष्ट्रिय बिमानस्थल बाटै डाइरेक्त पोखरा जाने बिचार नेपाली युबतीलाई राखे छ । नेपाली युबतीलाई बिकसित मुलुकका नागरिकलाई प्रभाव र खुशी पार्न सके आफ्नो भबिस्य राम्रो हुने आसाहरु पलाउन थालएछ । नेपाली युबतीले पनि आफुलाई पनि पोखरा एकदम मन परेको तर हाल सम्म पोखरा नगएको कुरा बताइन । यसरी कुरा गर्दगर्दै त्यो बुदा नेपाल आउने मितीतय भएछ । काठमाडौंको केटीलाई सबै आफुलाई चाहिने कपडा बोकेर एअरपोर्तमा बोलाएछ र बुदो पनि आईपुगेछ । महिनौको कुराकानीले नै उनिहरुको भावना साटासाट भईसकेकोले एअरपोर्टमा भेट्ना साथी किस गर्न कुनै सन्कोच भएन उनिहरुलाई । केही पाइला सरेपछी नेपाली केटीले बुदोलाई भनेछ । म कसैले तपाईंको बारेमा सोध्यो भने मेरो गडफादर भन्छु ल ? बिदेसीले भनेछ । ओके ओके ।
यसरी उनीहरु दिउसो ३ बजेको आन्तरिक उडानबाट पोखरा पुगेछ । कुनै होतल १ हप्ताको लागि लिएछ । त्यसपछी उनीहरु आफ्नै दुनियाँमा रम्न थालेछन । बुदो नेपाल बसाइ सकेर आफ्नो देस फर्केछ । यता नेपाली युबतीको महिनावारी रोकेछ । घरमा पनि भन्न नसकिने अन्तत एक्लै मेरी स्तोभमा परामर्स लिन पुगेछ । बिदेसीबाट ईमेल पनि आउन छोड्यो । कुनै अत्तोपत्तो नै नभए पछी त्यी युबतीले भ्रुण हत्या गरेछ । त्यती मात्र होइन रगतमा एच.आइ.भि. पोजेतिभ समेट पाएको रहेछ ।
यो खबर मेरी स्तोभमा आबद्व ब्यक्तीको कुराकानीको आधारमा तयार पारीएको हो ।

को जान्छ नेपाल ?पर्यटन बर्ष २०१०

२०१० मा Visit Nepal Year भनेर किटानी गरेको छ रे । ५ लाख देखी १० लाख पर्यटकहरु भित्र्याउने सरकारको योजना रहेछ । यो राम्रै कुरा भएपनी..., मलाई संसार त्यती गुलियो छ जस्तो लाग्दैन । जुन देसमा पर्यटकहरुलाई स्वागत गर्दैछ त्यही देसमा हप्ताको ९६ घण्टा लोडसेलिङ ? त्यस्तो देस त कही पनि छैन ।

अन्तरराष्ट्रिय पर्यटन राष्ट्रहरुमा पहिला भौतिक पुर्वाधार तयार भएपछी अनी पर्यटकहरु भित्राउने हो । जती नै एभरेष्ट छ भनेपनि अहिलेको नेपालको बर्तमान अवस्थामा असम्भव कुरा हो ।

पर्यटन मन्त्री ज्युले पनि आफ्नो धरातल राम्ररी हेरेर ,जापान फ्रान्स स्विर्जल्यान्ड आदी पर्यटन बिकास देसहरुको भौतिक पुर्वाधारहरुको अबलोकन गरी , देसका पर्यटन ब्यबसायीहरुसँग परामर्श गर्न जरुरी छ । जे पनि हुन्छ भने "हुन्छ बहादुर"नेपाल पर्यटन बोर्डको लालटिनको बिचारमात्र सुनेर हुँदैन ।

म जाइकाको SV भएर २ बर्ष नेपाल पर्यटन बोर्डमा कर्मचारी भएर सँगै काम गरेको अनुभवले मैले यो बिचार राखेको छु ।

上記の記事はS.K先生がネパールから配信している日本語サイトの投稿を引用してネパール語で訳して記事です。S.K先生の記事はこの下に掲載してあります。
यो बिचार 2009 Feb 1 मा जापानी नागरिकले नेपालबाट सन्चालित जापानि अनलाइनलाई लेखिएको बिचारलाई मैले उपयुक्त सम्झी नेपालीमा अनुवाद गरेको छु ।
अनोज शाक्य

２０１０年はビジット　ネパール　イアーを設定するそうですね。５０万人から100万人が目標だそうですね。それは、よいとしても・・・。私は、そんなに世界は甘くないと思います。どこに、観光客をウエルカムしようとする国に、1週間に96時間？の停電を強いる国がありましょうか？

　国際観光国とは、まず、インフラが確立していて、初めて旅行者が観光におとづれるものです。いくら、ヒマラヤがあると言っても、今のネパールの状況では、まず、ムリな話しですね。

　観光大臣も足元をよく見て、日本、フランス、スイス等の観光先進国のインフラをよく視察することですね。それと、ネパール国内の旅行業者の意見を十分に聞くことですね。なんでもイエスマンのＮＴＢの提灯持ちの意見だけ聞いていては、ダメですよ。

　私は、ＪＩＣＡのＳＶとして、2年間ＮＴＢのスタッフと仕事を一緒にしてみて、その体験から、あえて意見を申し上げています。

2009年2月1日 （Ｓ．Ｋ生）